عنوان | رابطه تعامل والدین نوجوان و درگیری تحصیلی: نقش واسطهای یادگیری خودتنظیمی |
تعداد صفحات | 24 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | خانواده و پژوهش سال 19 شماره 4 پیاپی 57 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1401 |
محدوده صفحات | 46-23 |
کلید واژه | بوشهر (شهرستان) رابطه والد فرزند درگیری تحصیلی دانشآموزان دبیرستانی یادگیری خودتنظیمی دانشآموزان نوجوان دانشآموزان پایه دهم |
چکیده |
مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه تعامل والدین- نوجوان و درگیری تحصیلی دانشآموزان با واسطهگری یادگیری خودتنظیمی انجام شده است. روش پژوهش از نوع همبستگی بود و روابط میان متغیرها با بهکارگیری مدلیابی معادلات ساختاری مورد بررسی قرار گرفت. جامعۀ آماری دربرگیرندۀ همه دانشآموزان پایه دهم بود که در سال تحصیلی 97-1396 در دبیرستان های شهر بوشهر مشغول به تحصیل بودهاند. شرکتکنندگان پژوهش 603 (329 دختر و 274 پسر) نفر از دانشآموزان بودند که به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدند و مقیاس ارتباط والدین-نوجوان (بارنز و اولسون، 1982)، پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (پینتریچ و دیگروت، 1990) و پرسشنامه درگیری تحصیلی (ریو و تسنگ، 2011) را تکمیل کردند. دادههای گردآوری شده با نرمافزارهای SPSS و AMOS (ویرایش 24) تحلیل شدند. یافتههای پژوهش نشان دادند که مدل با دادههای پژوهش برازشی مناسب دارد و تعامل والدین-نوجوان بهصورت مثبت و معنادار با یادگیری خودتنظیمی و نیز درگیری تحصیلی در مدرسه رابطه دارد. همچنین رابطۀ یادگیری خودتنظیمی و درگیری تحصیلی در مدرسه مثبت و معنادار بود. علاوه بر این یادگیری خودتنظیمی رابطۀ میان تعامل والدین- نوجوان و درگیری تحصیلی را واسطهگری میکرد. بر اساس نتایج بهدست آمده از این پژوهش میتوان گفت بهمنظور افزایش درگیری تحصیلی دانشآموزان در مدرسه، والدین باید به روابط مثبت خود با فرزندان نوجوان و نیز خودتنظیمی تحصیلی آنها توجه کنند. |
کد مقاله | 46052 |
تعداد بازدید | 60 |
|