عنوان | جلسه روان تحلیلگری و حکم تکلیفی خلوت با نامحرم |
تعداد صفحات | 32 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | جستارهای فقهی و اصولی - دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم - شعبه خراسان رضوی - مصوب حوزوی سال 8 شماره 4 پیاپی 29 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1401 |
محدوده صفحات | 106-75 |
کلید واژه | فقه نامحرم جنس مخالف احکام تکلیفی بررسی فقهی خلوت با نامحرم روان تحلیلگری نهی ارشادی حرمت مولوی |
چکیده |
یکی از قواعد بسیار مهم در جلسات روانتحلیلگری آن است که درمانجو در فضایی امن و بدون حضور کسی جز درمانگر، آنچه را از ذهنش میگذرد برای وی بازگوید. با توجه به اینکه بسیاری از درمانجویان نیازمند رجوع به روانتحلیلگر از جنس مخالف هستند، این پرسش مطرح میشود که حکم تکلیفی خلوت میان روانتحلیلگر و درمانجوی غیرهمجنس چیست؟ در این مقاله برای پاسخ به این پرسش، حکم خلوت با نامحرم واکاوی شده است. حاصل این بررسیِ فقهی آن است که با توجه به کثرت روایات، ورود نهی از شارع در این مورد اجمالاً ثابت است، اما از این روایات نمیتوان حرمت مولوی خلوت با نامحرم را استنباط کرد، چراکه نهی در این روایاتْ ارشادی است. بر این اساس، خلوت میان روانتحلیلگر و درمانجوی غیرهمجنس نیز از نظرِ تکلیفی حرام نیست. در ادامۀ مقاله حرمت این عمل از راه مُقدمی بودن نیز بررسی شده و این نتیجه بهدست آمده است که حرمت این کار از این راه نیز قابل اثبات نیست، زیرا این عمل به قصدِ انجام فعل حرام صورت نمیگیرد و درصورتِ رعایت قواعد لازم در روانتحلیلگری منجر به فعل حرام نمیشود. در این فرض، بر اساسِ هیچکدام از مبانی گوناگون نمیتوان حرمت تکلیفی انجام مقدمه را استنتاج کرد. اگر نظریۀ برخی فقیهان مبنی بر حرمت خلوت با نامحرم درصورتِ احتمال وقوع مفسده، پذیرفته شود بازهم خلوت میان روانتحلیلگر و درمانجوی غیرهمجنس دارای حرمت مولوی نخواهد بود، زیرا درصورتِ انجام جلسات روانتحلیلگری بهصورتِ صحیح، احتمال وقوع مفسده بهحداقل میرسد و شرط حرمت خلوت بانامحرم محقق نخواهد بود. |
کد مقاله | 46043 |
تعداد بازدید | 48 |
|