عنوان | مدلیابی علی خشونت خانگی بر اساس صمیمیت زناشویی، مهارگری و تعارض زناشویی |
تعداد صفحات | 10 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | رويش روانشناسي - انجمن روانشناسي باليني كودك و نوجوان سال 11 شماره 8 پیاپی 77 |
تاریخ انتشار | آبان - 1401 |
محدوده صفحات | 68-59 |
کلید واژه | خشونت خشونت خانگی خشونت خانگی علیه زنان معادلات ساختاری صمیمیت زناشویی شیراز زوجین دارای تعارض زناشویی تعارض زناشویی مهارگری زناشویی مدلیابی |
چکیده |
پژوهش حاضر با هدف مدلیابی علی خشونت خانگی بر اساس صمیمیت زناشویی، مهارگری و تعارض زناشویی انجام شد. روش پژوهش توصیفی همبستگی از نوع مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی زوجهای درگیر خشونت خانگی شهر شیراز در سالهای 1399 تا 1400 است که در بازه زمانی حداقل 6 ماه و حداکثر 18 ماه از خشونت خانگی علیه زنان این زوجین گذشته را تشکیل دادند که از میان آنها و به صورت در دسترس 222 زوج انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل 4 پرسشنامه برای هر زوج بود که پرسشنامه خشونت خانگی محسنی تبریزی و همکاران (DVQ) (1391) توسط زنان و پرسشنامههای تعارضات زناشویی ثنایی (MCQ) (1379)، مهارگری زناشویی امینی و همکاران (MIQ) (1396) و صمیمیت زناشویی باگاروزی (MINQ) (2001) توسط همسران آنها تکمیل شد. تحلیل داده ها با استفاده از مدلیابی معادلات ساختاری انجام شد. نتایج حاکی از برازش مدل کلی پژوهش با داده های تجربی بود. یافته ها نشان داد که مهارگری زناشویی و تعارض زناشویی هم به صورت مستقیم و هم بصورت غیرمستقیم از طریق صمیمیت زناشویی، خشونت خانگی را پیش بینی می کنند (01/0 < p). از یافته ها می توان نتیجه گرفت که مهارگری زناشویی و تعارض زناشویی نقش کلیدی در پیش بینی خشونت خانگی دارند و توجه بیشتر کلینیک های مشاوره و رواندرمانی به این متغیر ها در کاهش خشونت خانگی ضروری بنظر می رسد. |
کد مقاله | 45813 |
تعداد بازدید | 59 |
|