عنوان
|
مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و درمان مثبتنگر بر رضایت زناشویی و احساس تنهایی زنان ازدواج کرده بدون رضایت والدین |
تعداد صفحات
|
24 |
نویسنده
|
اسماعیل صدری دمیرچی - زهرا مرادی - حسین کشاورز افشار - سید رضا پورسید |
مشخصات نشریه
|
پژوهشهای كاربردی روانشناختی (مصوب وزارت علوم) شماره 3 |
تاریخ انتشار
|
پائیز - 1401 |
محدوده صفحات
|
204-181 |
کلید واژه
|
رضایت زناشویی درمان متمرکز بر هیجان احساس تنهایی خرم آباد (شهرستان) رضایتمندی زناشویی زنان درمان مثبت نگر ازدواج بدون رضایت والدین
|
چکیده
|
هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان هیجانمدار و درمان مثبتنگر بر رضایت زناشویی و احساس تنهایی زنان ازدواجکرده بدون رضایت والدین بود. در این پژوهش کاربردی از نوع طرح آزمایشی تکموردی از نوع خط پایه چندگانه ناهمزمان استفاده شد. جامعه آماری شامل زنانی بود که بدون رضایت والدین ازدواج کرده بودند. حجم نمونه شامل 6 نفر بود که بهصورت دردسترس از میان زنان ازدواجکرده بدون رضایت والدین در سال 1400 در شهر خرمآباد انتخاب شدند. پروتکل درمان هیجانمدار و مثبتنگر در سه مرحله خط پایه و 10 جلسه مداخله 90 دقیقهای و پیگیری در سه مرحله در سال 1400 اجرا شد. آزمودنیها نیز در دو دسته 3 نفره (درمان هیجانمدار و مثبتنگر) به مقیاسهای رضایت زناشویی (ENRICH) و احساس تنهایی (UCLA) پاسخ دادند. دادهها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند. بر اساس یافتههای پژوهش، میانگین میزان بهبودی در متغیر رضایت زناشویی به شرح زیر است: برای درمان هیجانمدار در مرحله پس از درمان سه نفر 41/61 درصد و پیگیری 91/60 درصد، درمان مثبتنگر در مرحله پس از درمان سه نفر 21/53 درصد و پیگیری 46/51 درصد، در متغیر احساس تنهایی برای درمان هیجانمدار در مرحله پس از درمان سه نفر 36/58 درصد و پیگیری 9/58 درصد، درمان مثبتنگر در مرحله پس از درمان سه نفر 56/59 درصد و پیگیری 76/59 درصد بود. با توجه به یافتههای پژوهش، هردو درمان هیجانمدار و مثبتنگر بر رضایت زن اثرگذار بوده، اما درمان هیجانمدار تأثیر بیشتری داشته است. همچنین بر احساس تنهایی هر دو درمان اثرگذار بوده است و تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتهاند.
|