عنوان | اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر تعارضات زناشویی زنان متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان |
تعداد صفحات | 12 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | تحقیقات علوم رفتاری (مصوب وزارت بهداشت) شماره 2 |
تاریخ انتشار | تابستان - 1401 |
محدوده صفحات | 266-255 |
کلید واژه | زنان اصفهان اصفهان زنان متقاضی طلاق طلاق تعارض زناشویی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره درمان متمرکز بر شفقت (CFT) زنان دارای تعارضات زناشویی |
چکیده |
زمینه و هدف: با توجه به اهمیت ازدواج و آمارهای رو به رشد طلاق بهکارگیری روشهایی در جهت کاهش تعارضات زناشویی و افزایش رضایت زناشویی از اهمیت بالایی برخوردار است. ازاینرو پژوهش حاضر با هدف بهکارگیری درمان متمرکز بر شفقت بر تعارض زناشویی زنان متقاضی طلاق، انجام شد. مواد و روشها: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیشآزمون و پسآزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری شامل زنان دچار تعارض زناشویی متقاضی طلاق مراجعهکننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان در سال ۱۳۹۹ بودند. حجم نمونه پژوهش حاضر شامل ۳۰ نفر که ۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه گواه بهطور روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی در گروهها گمارده شدند. کلیه مراجعهکنندگان در مرحله پیشآزمون پرسشنامه تعارضات زناشویی ثنایی (۱۳۷۹)، تکمیل کردند سپس گروه آزمایشی به مدت ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقهای تحت آموزش بسته درمانی مبتنی بر شفقت (گیلبرت، ۲۰۱۴)، قرار گرفتند، درحالیکه بر روی گروه گواه مداخلهای صورت نگرفت. در پایان پژوهش هر دو گروه مجدداً مورد ارزیابی قرار گرفتند. دادههای پژوهش از طریق آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره تجزیهوتحلیل قرار گرفت. یافتهها: تحلیل دادهها نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت بر تعارض زناشویی و زیر مقیاسهای آن (کاهش همکاری، رابطه جنسی، افزایش واکنشهای هیجانی، افزایش جلب حمایت فرزندان، افزایش رابطه فردی با خویشاوندان خود و جدا کردن امور مالی از یکدیگر) را در گروه آزمایش بهطور معنیداری کاهش داده است (۰۵/۰ > p). نتیجهگیری: با توجه به نتایج پژوهش میتوان بیان داشت که درمان مبتنی بر شفقت میتواند بر کاهش تعارض زناشویی زنان متقاضی طلاق مؤثر باشد و ازاینرو میتواند بهعنوان روشی در جهت کاهش طلاق بکار گرفته شود. |
کد مقاله | 45696 |
تعداد بازدید | 92 |
|