عنوان
|
مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر خودکارآمدی و خودشفقتی زنان بعد از عمل هیسترکتومی |
تعداد صفحات
|
20 |
نویسنده
|
سیما فرزانه - توکل موسی زاده - وکیل نظری |
مشخصات نشریه
|
زن و مطالعات خانواده - مصوب دانشگاه آزاد سال 16 پیاپی 57 |
تاریخ انتشار
|
پائیز - 1401 |
محدوده صفحات
|
74-55 |
کلید واژه
|
اردبیل خودکارآمدی طرحواره درمانی هیسترکتومی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) شفقت خود خودکارآمدی زنان عمل جراحی زنان
|
چکیده
|
هیسترکتومی دومین جراحی شایع است که به طور عمده برای آسیبهای رحمی خوش خیم در زنان انجام میشود. هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر خودکارآمدی و خودشفقتی زنان بعد از عمل هیسترکتومی بود. روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق را کلیه زنان هیسترکتومی شده در شهر اردبیل در سال ۱۳۹۹ تشکیل میدهند. از این میان تعداد 45 نفر بهصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و پس از جایگزینی تصادفی در سه گروه آزمایشی و گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند (در هر گروه 15 نفر) انتخاب شد. داده های آزمودنی ها به وسیله مقیاس خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) و خودشفقتی نف (۲۰۰۳) جمع آوری شد. مدت جلسات درمانی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد (8 جلسه 90 دقیقهای) و آموزش طرحواره درمانی (8 جلسه 90 دقیقهای) بود که به صورت فردی و هفتهی یکبار انجام شد. جهت تجزیهوتحلیل داده ها از آزمون کوواریانس چندمتغیره با استفاده از نرمافزار SPSS25 استفاده شد. یافته ها نشان داد که تفاوت آماری معنیداری بین میانگین نمرات دو گروه آزمایش و کنترل، در نمره کل متغیر خودکارآمدی (508/34 = F) و متغیر خودشفقتی (378/94 = F) وجود داشت. همچنین، در مقایسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با طرحواره درمانی بر خودکارآمدی و خودشفقتی مشخص گردید اثربخشی درمان پذیرش و تعهد در افزایش خودکارآمدی نسبت به طرحواره درمانی بیشتر است اما اثربخشی هر دو درمان در بهبود خودشفقتی یکسان میباشد. با توجه به اثربخش بودن پروتکل های درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر متغیرهای پژوهش، این دو نوع درمان را میتوان در کنار دیگر مداخلات روانشناختی بکار گرفت.
|