عنوان
|
اثربخشی روان درمانی تحلیلی مبتنی بر دلبستگی در بهبود دلبستگی ناایمن و عشق وسواس گونه زنان |
تعداد صفحات
|
9 |
نویسنده
|
بهاره هنری - شاهرخ مکوند حسینی - مرتضی مدرس غروی - پرویز صباحی |
مشخصات نشریه
|
پژوهشهای نوین روانشناختی (مصوب وزارت علوم) پیاپی 67 |
تاریخ انتشار
|
پائیز - 1401 |
محدوده صفحات
|
285-277 |
کلید واژه
|
روان درمانی عشق دلبستگی دلبستگی زنان مشهد درمان مبتنی بر دلبستگی سبک دلبستگی اضطرابی زنان مشهد سبک دلبستگی ناایمن تجربه روابط نزدیک زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره اعتیاد به عشق دلبستگی اجتنابی روان درمانی تحلیلی عشق وسواس گونه روان درمانی تحلیلی مبتنی بر دلبستگی
|
چکیده
|
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رواندرمانی تحلیلی مبتنی بر دلبستگی در بهبود دلبستگی ناایمن و عشق وسواس گونه زنان با سبک عشق وسواس گونه بود. طرح پژوهش در قالب طرح آزمایشی تک آزمودنی با خط پایه منفرد با پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان مراجعهکننده به مراکز درمانی و مشاوره مشهد که با مشکلاتی در روابط صمیمانه در سال 99-98 مراجعه کردند، بود که به روش نمونهگیری هدفمند سه زن انتخاب شدند. مطابق با طرح پژوهشی، مرحله خط پایه با استفاده از پرسشنامه تجربه روابط نزدیک فریلی و همکاران (2000) و پرسشنامه اعتیاد به عشق فالانگو (2012) اندازهگیری شد. سپس در مرحله مداخله طی 50 جلسه (هفتهای دو جلسه 45 دقیقه) رواندرمانی تحلیلی مبتنی بر دلبستگی بر اساس الگویی به مرحله اجرا گذارده شد. در این راستا در مرحله میان درمان، پس از درمان و پیگیری دوماهه نمرات متغیرها اندازهگیری شد. جهت تحلیل دادهها از روش تحلیل دیداری و نموداری و نیز محاسبه درصد بهبودی استفاده شد. تحلیل دادهها نشان داد که رواندرمانی تحلیلی مبتنی بر دلبستگی در اصلاح دلبستگی ناایمن اضطرابی و بهبود سبک عشق وسواس گونه زنان با سبک عشق وسواسگونه تأثیر داشت. همچنین نتایج نشان داد که رواندرمانی تحلیلی مبتنی بر دلبستگی تأثیر ناچیزی بر اصلاح سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی زنان داشت، این یافتهها تلویحات عملی در عرصههای بالینی میتوانند داشته باشند و موجب بهبود سبک عشق وسواس گونه و دلبستگی اضطرابی زنان شوند.
|