عنوان | پیش بینی احساس خوشبختی زوجین بر اساس تمایزیافتگی خود و روابط موضوعی اولیه |
تعداد صفحات | 10 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد سال 64 شماره 6 |
تاریخ انتشار | بهمن و اسفند - 1400 |
محدوده صفحات | 4147-4138 |
کلید واژه | تهران تمایزیافتگی خوشبختی تمایزیافتگی خود روابط موضوعی روابط موضوعی اولیه کیفیت روابط موضوعی زوجهای تهرانی احساس خوشبختی احساس خوشبختی زوجین |
چکیده |
احساس خوشبختی زوجین به عنوان یکی از مهمترین عواملی است که مقدمه تربیت نسل آینده، بهزیستی روانی زوجین و استقلال خود افراد محسوب می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه و پیش بینی احساس خوشبختی زوجین بر اساس تمایزیافتگی و روابط موضوعی اولیه انجام شد. روش کار: ﭘﮋوﻫﺶ از ﻧﻈﺮ ﻫﺪف، ﮐﺎرﺑﺮدی و از ﻧﻈﺮ روش ﺟﻤﻊآوری دادهﻫﺎ از ﻧﻮع ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ بود. جامعه آماری پژوهش شامل زوجهایی بود که به مدت 10 سال زندگی مشترک داشتند و در زیر یک سقف در شهر تهران زندگی میکردند. از بین جامعه مذکور تعداد 150 زوج (300 نفر) به روش نمونهگیری در دسترس و با توجه به معیارهای ورود و خروج به عنوان نمونه انتخاب شد و به پرسشنامه های ﺗﻤﺎﻳﺰﻳﺎﻓﺘﮕﻲ (اﺳﻜﻮورون، 1998)، کیفیت روابط موضوعی (بل و بل، 1995) و احساس خوشبختی (لنتز، 2010) پاسخ دادند. یافته های پژوهش با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شد. نتایج: نتایج ضریب پیرسون نشان داد که ارتباط بین احساس خوشبختی زوجین با تمایزیافتگی خود و روابط موضوعی اولیه معنی دار بود (p ≤ 0/001). نتایج رگرسیون نیز نشان داد که تمایزیافتگی خود و روابط موضوعی اولیه به ترتیب به میزان 69 % و 74% و معنی دار به پیش بینی احساس خوشبختی زوجین پرداختند. نتیجه گیری: بر اساس تمایزیافتگی خود و روابط موضوعی اولیه می توان به صورت مستقیم احساس خوشبختی زوجین را پیش بینی کرد؛ بنابراین با تقویت تمایزیافتگی و روابط موضوعی اولیه می توان کیفیت زندگی زناشویی زوجین را بهبود بخشید. |
کد مقاله | 45038 |
تعداد بازدید | 168 |
|