عنوان | مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار با درمان شناختی رفتاری مثبت نگر بر دیدگاه فهمی خود و دیدگاه فهمی همسر در زنان متأهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره: یک مطالعه راهنما |
تعداد صفحات | 14 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | سلامت اجتماعی - دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی شماره 2 |
تاریخ انتشار | فروردین و اردیبهشت - 1401 |
محدوده صفحات | 62-49 |
کلید واژه | مشکلات زناشویی زنان متأهل درمان متمرکز بر هیجان تهران زنان شهر تهران دیدگاه فهمی رویکرد شناختی رفتاری زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره دیدگاه فهمی خود دیدگاه فهمی همسر مشاوره گروهی شناختی رفتاری با رویکرد مثبت نگر |
چکیده |
زمینه و هدف: یکی از عوامل مرتبط با کارکرد بهنجار اعضای خانواده به ویژه زوجین، دیدگاه فهمی است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان های هیجان مدار و شناختی- رفتاری مثبت نگر بر دیدگاه فهمی خود و دیدگاه فهمی همسر در زنان متأهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران انجام شد. روش و مواد: روش مطالعه، آزمایشی و با طرح پیش آزمون - پس آزمون و گروه گواه و پیگیری بود. جامعه آماری شامل زنان متأهلی بودند که به منظور حل مشکلات زناشویی خود به مراکز مشاوره سازمان فرهنگی - هنری شهرداری شهر تهران در سال 97-1396 مراجعه کرده بودند. تعداد 45 نفر از آنها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه شامل دو گروه آزمایش و یک گروه گواه تقسیم شدند. ابزار جمع آوری داده ها مقیاس دیدگاه فهمی خود و مقیاس دیدگاه فهمی همسر بود. گروه های آزمایش، تحت مداخله نه جلسه ای درمان هیجان مدار و هشت جلسه درمان شناختی – رفتاری مثبت نگر قرار گرفتند و برای گروه گواه مداخله ای انجام نشد. پیش از شروع جلسات، پیش آزمون اجرا شد. در انتهای جلسات، پس آزمون اجرا شد و پس از سه ماه از گذشت دوره پس آزمون، پیگیری نیز اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس و تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS-25 انجام شد. یافته ها: در گروه درمان هیجان مدار، میانگین (انحراف معیار) دیدگاه فهمی خود از (4/1) 2/14 در پیش آزمون به (1/1) 1/22 در پس آزمون افزایش یافت (001/0 > P) و در دوره پیگیری به (2/1) 1/24 رسید که اثربخشی پایدار بود (001/0 > P). در گروه درمان شناختی- رفتاری مثبت نگر میانگین (انحراف معیار) دیدگاه فهمی خود از (0/1) 2/15 در پیش آزمون به (0/2) 5/25 در پس آزمون افزایش یافت (001/0 > P) و در دوره پیگیری نیز به (9/1) 4/27 رسید که اثربخشی پایدار بود (001/0 > P). در گروه درمان هیجان مدار، میانگین (انحراف معیار) دیدگاه فهمی همسر از 9/13 (1/1) در پیش آزمون به (0/1) 8/21 در پس آزمون افزایش یافت (001/0 > P) و در دوره پیگیری به (2/1) 1/24 رسید که اثربخشی پایدار بود (001/0 > P). در گروه درمان شناختی- رفتاری مثبت نگر میانگین (انحراف معیار) دیدگاه فهمی همسر از (7/0) 4/14 در پیش آزمون به (1/2) 2/25 در پس آزمون افزایش یافت (001/0 > P) و در دوره پیگیری نیز به (1/1) 4/27 رسید که اثربخشی پایدار بود (001/0 > P). در گروه گواه نمرات هر دو متغیر در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تفاوتی نداشت. درمان شناختی- رفتاری مثبت نگر نسبت به درمان هیجان مدار در میزان بهبود دیدگاه فهمی خود (شناخت و راهبرد) و دیدگاه فهمی همسر (شناخت و راهبرد) در پس آزمون اثربخشی بیشتری داشت و این اثربخشی تا مرحله پیگیری ماندگار بود. نتیجه گیری: مطالعه نشان داد درمان هیجان مدار و درمان شناختی- رفتاری مثبت نگر منجر به افزایش همدلی و دیدگاه فهمی زنان متأهل شد. درمان شناختی- رفتاری مثبت نگر نسبت به درمان هیجان مدار در میزان بهبود دیدگاه فهمی خود (شناخت و راهبرد) و دیدگاه فهمی همسر (شناخت و راهبرد) مؤثرتر بود. |
کد مقاله | 45011 |
تعداد بازدید | 127 |
|