عنوان
|
مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و درمان متمرکز بر شفقت درمانی بر تابآوری زنان در شرف طلاق |
تعداد صفحات
|
15 |
نویسنده
|
مریم قهرمانی - جواد خلعتبری - داوود تقوایی |
مشخصات نشریه
|
خانواده درمانی کاربردی - انجمن علمی ایرانی مطالعات زنان شماره 3 پیاپی 12 |
تاریخ انتشار
|
پائیز - 1401 |
محدوده صفحات
|
488-474 |
کلید واژه
|
تهران زنان شهر تهران طلاق رویکرد شناختی رفتاری تابآوری زنان در آستانه طلاق درمان متمرکز بر شفقت (CFT) تابآوری زنان شفقت درمانی
|
چکیده
|
هدف: این پژوهش، با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی–رفتاری و درمان متمرکز بر شفقت درمانی بر تابآوری زنان در شرف طلاق مراجعه کننده به مراکز اورژانس اجتماعی شهر تهران انجام شد. روش پژوهش: این پژوهش کاربردی از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و پیگیری سه ماهه بود. روش نمونه گیری هدفمند و تصادفی از جامعه آماری، کلیه زنان در شرف طلاق مراجعه کننده به مراکز اورژانس اجتماعی شهر تهران در بهار و تابستان 1400 بود که 45 زن در دو گروه 15 نفری آزمایش و گروه 15 نفری گواه گمارده شدند. درمان متمرکز بر شفقت بر اساس پروتکل درمانی گیلبرت و نف (2007) و برنامه جلسات درمان شناختی -رفتاری بر اساس پروتکل درمانی ویلدرموت (2008) در طی 8 جلسه 90 دقیقهای اجرا شد. گروه گواه درمانی نداشت. ابزار پژوهش پرسشنامه تابآوری کانر و دیویدسون (1983) بود. داده ها با آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و نرم افزار SPSS-26 تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد درمان شناختی-رفتاری و درمان متمرکز بر شفقت درمانی بر افزایش تابآوری (93/77 = F ، 0005/0 = P ) زنان در شرف طلاق موثر بود. همچنین اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت نسبت به درمان شناختی-رفتاری ماندگارتر است. نتیجه گیری: میتوان نتیجه گرفت هر دو درمان شناختی-رفتاری و درمان متمرکز بر شفقت درمانی بر افزایش تابآوری زنان در شرف طلاق موثر بود و میتوان از هر دو رویکرد جهت بهبود تابآوری زنان در شرف طلاق استفاده کرد.
|