عنوان | نقش مؤلفههای خودتمایزیافتگی در پیش بینی صمیمیت زناشویی در زوجین |
تعداد صفحات | 25 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فرهنگ مشاوره و رواندرمانی (فرهنگ مشاوره سابق) - دانشگاه علامه طباطبایی - علمی پژوهشی سال 13 پیاپی 51 |
تاریخ انتشار | پائیز - 1401 |
محدوده صفحات | 205-181 |
کلید واژه | صمیمیت زناشویی صمیمیت زوجین تمایزیافتگی خود جایگاه من آمیختگی با دیگران واکنشپذیری عاطفی خودتمایزیافتگی زوجین گریز عاطفی |
چکیده |
صمیمیت زناشویی به عنوان توانایی برجسته در ایجاد روابط طولانیمدت و رضایتبخش بهشمار میرود. از جمله عوامل روانشناختی موثر بر صمیمیت زناشویی، میتوان به خودتمایزیافتگی اشاره کرد. هدف از این پژوهش بررسی نقش مولفههای خودتمایزیافتگی (واکنش پذیری عاطفی، گریز عاطفی، جایگاه من و هم آمیختگی با دیگران) در پیشبینی صمیمیت زناشویی زوجین بود. با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس در مجموع 100 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه های صمیمیت زناشویی والکر و تامپسون (1983) و خودتمایزیافتگی اسکورون و اسمیت (2003)، استفاده شد. دادهها با استفاده از همبستگی اسپیرمن و تحلیل رگرسیون تکمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که از میان خردهمقیاسهای خودتمایزیافتگی، صرفا خردهمقیاس گریز عاطفی با صمیمیت زناشویی رابطه معکوس و معنادار داشته (r = -0/363 p < 0/01) و قادر به تبیین 15/2 درصد از واریانس صمیمیت زناشویی است. بر اساس نتایج، گریز عاطفی نقش مهمی در صمیمیت زناشویی دارد. |
کد مقاله | 44962 |
تعداد بازدید | 60 |
|