عنوان | تعیین نسب پدری جنین در لقاح مصنوعی |
تعداد صفحات | 8 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | قرآن و طب شماره 2 |
تاریخ انتشار | تابستان - 1401 |
محدوده صفحات | 45-38 |
کلید واژه | تلقیح مصنوعی نسب اسپرم نسب شرعی تلقیح مصنوعی انسان نسب اطفال ناشی از تلقیح مصنوعی بررسی فقهی نسب پدری نسب جنین الحاق ژنتیک |
چکیده |
هدف: امروزه درمان نازایی از طریق لقاح مصنوعی، یکی از روشهای رایج در مراکز درمان ناباروی است. از مسائل مهم در این روش، مشروعیت نسب پدری جنینی است که از لقاح گامتها به دست آمده باشد. مواد و روشها: این نوشتار به روش تحلیلی- انتقادی و با رجوع به آیات و روایات به سبک کتابخانهای و نیز استفاده از منابع فقهی در صدد است موضوع نَسَب پدری نوزاد حاصل از لقاح مصنوعی را مورد بررسی فقهی قرار دهد. یافتهها: یافتههای تحقیق نشان میدهد چون از نظر علمی ثابت شده منشأ تکوّن جنین از ناحیۀ پدر، اسپرم موجود در نطفه انسان است؛ و عرف و لغت نیز ملاک را انتسابِ عرفی ولد به صاحب نطفه میداند، بنابراین در بیانِ آن امر واقعی، عنوان «نسب پدری» را اعتبار و انتزاع میکنند. نتیجه گیری: بر فرض رابطه زوجیت، بر خلاف دیدگاه مرحوم آیت الله حکیم، نسب شرعی ابوت در باروری پزشکی به عنوان اولین حق از حقوق شرعی کودک پس از تولد ثابت است. این انتساب، نه تنها مورد نهی شارع قرار نگرفته، بلکه ظاهر برخی روایات نیز بر صحت آن دلالت دارد. فلذا امکان نفی ولد نیز در این مورد وجود ندارد؛ مگر آنکه شوهر بتواند قراین اطمینانبخشی را در محکمه ارایه نماید که نطفه از وی نبوده است و گرنه در فرض شک، با احتساب شرایط، قاعدۀ فراش جاری خواهد بود. |
کد مقاله | 44610 |
تعداد بازدید | 87 |
|