چکیده
|
این پژوهش با هدف تعیین تأثیر تمایزیافتگی، سبک های دلبستگی و عملکرد خانواده بر دلزدگی زناشویی با میانجیگری هوش هیجانی انجام شد. روش پژوهش حاضر همبستگی و جامعۀ آماری پژوهش کلیۀ زوجین ساکن شهر تبریز دارای حداقل 5 سال زندگی مشترک، 25 الی 60 ساله بود. در پژوهش حاضر 300 زوج به روش خوشهای چندمرحلهای (بر مبنای مناطق شهری) در مرحلۀ اول از بین جامعه انتخاب و و در صورت دارا بودن ملاک های ورود (سن بین 25-60 ، مدت زمان ازدواج حداقل 5 سال، نداشتن اختلالات روانی، نداشتن سابقۀ مشاوره و مداخلات روانشناختی در دو سال اخیر و اعلام امادگی برای شرکت در پژوهش به صورت داوطلبانه) به عنوان نمونۀ پژوهش انتخاب شدند. از پرسشنامههای دلزدگی زناشویی (Pines, 1996)، سنجش خانواده (Epstein, Baldwin & Bishop, 1983)، سبک های دلبستگی (Bartholomew & Horowitz, 1991)، هوش هیجانی (Bradberry and Greaves, 2005) و تمایزیافتگی (Skoworon & Fridlander, 1998) در جمعآوری دادهها استفاده گردید. پرسشنامهها روی 300 زوج و تحلیل دادهها بر روی 300 واحد (میانگین نمرات هر زوج) انجام شد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد، مؤلفههای تمایزیافتگی بر دلزدگی زناشویی با میانجیگری هوش هیجانی تأثیر غیر مستقیم (05/0 > P) و تمایزیافتگی بر دلزدگی تأثیر مستقیمی دارد (05/0 > P). بر اساس نتایج، مؤلفههای عملکرد خانواده بر دلزدگی زناشویی با میانجیگری هوش هیجانی تأثیر غیر مستقیم (05/0 > P) و همچنین مؤلفههای عملکرد خانواده بر دلزدگی تأثیر مستقیمی دارد (05/0 > P). سبک های دلبستگی بر دلزدگی زناشویی با میانجیگری هوش هیجانی تأثیر غیر مستقیم (05/0 > P) و سبک های دلبستگی بر دلزدگی تأثیر مستقیمی دارد (05/0 > P).
|