عنوان | مدلیابی تعارضات زناشویی بر اساس خودشناسی، عشق و هوش هیجانی با میانجیگری تمایزیافتگی |
تعداد صفحات | 24 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | خانواده پژوهی سال 18 شماره 2 پیاپی 70 |
تاریخ انتشار | تابستان - 1401 |
محدوده صفحات | 332-309 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | عشق هوش هیجانی خودشناسی تهران تمایزیافتگی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره زوجین دارای تعارض زناشویی تعارض زناشویی زوجهای تهرانی مدلیابی |
چکیده |
این پژوهش با هدف سلامتی خانواده و کاهش تعارضات زناشویی به بررسی عوامل کاهنده مهم آن به بررسی مدلیابی تعارضات زناشویی بر اساس خودشناسی، عشق و هوش هیجانی با میانجیگری تمایزیافتگی پرداخت. تحقیق حاضر بنیادین و از نوع همبستگی میباشد به طوریکه با نمونه گیری خوشهای 248 نفر نمونه (115 زن و 133 مرد) به صورت تصادفی از مراجعین زوج مراکز مشاوره شهر تهران، انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده برای جمعآوری اطلاعات پرسشنامه تعارضات زناشویی ثنایی و همکاران (1396)، پرسشنامه خودشناسی قربانی و همکاران (2008)، پرسشنامه عشق استرنبرگ (1986)، پرسشنامه هوش هیجانی سیبریا شرینگ (منصوری، 1380) و پرسشنامه تمایزیافتگی دریک (2011) بودند. دادههای پیمایش پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار SMART.PLS و از طریق مدلسازی معادلات ساختاری به شکل بدون خرده مقیاس تجزیه تحلیل شدند. یافتهها حاکی از آن است که متغیرهای خودشناسی، عشق و هوش هیجانی، توانستند واریانس تمایزیافتگی را با مقدار 715/0 توجیه کنند و این سه متغیر همراه متغیر میانجی توانستند واریانس تعارضات زناشویی را با مقدار 517/0 پیشبینی کنند، همچنین نقش میانجیگری تمایزیافتگی در هر سه مسیر معنیدار بود. و نتایج نشان داد که مدل پیشبینی تعارضات زناشویی بر اساس خودشناسی، عشق، هوش هیجانی با میانجیگری تمایزیافتگی دارای برازش مطلوب است. همچنین پیشنهاد این مطالعه بنیادی، تدوین پروتکل آموزشی- درمانی برای زوجین است تا قدم به قدم در جهت کاهش تعارضات زناشویی و سلامت جامعه به کار گرفته شود. |
کد مقاله | 44437 |
تعداد بازدید | 110 |
|