عنوان
|
مسئلهشناسی زبان جامعهشناختی برساخت ازدواج/عقد آریائی (در بستری از فرایندشناسی ساخت ستیزی آریاگرائی) |
تعداد صفحات
|
23 |
نویسنده
|
ایوب یوسفپور نظامی - صمد صباغ دهخوارقانی - داود کوهی - محمد عباسزاده |
مشخصات نشریه
|
مطالعات جامعهشناسي - دانشگاه آزاد اسلامي، واحد تبريز - مصوب دانشگاه آزاد سال 15 پیاپی 54 |
تاریخ انتشار
|
بهار - 1401 |
محدوده صفحات
|
257-235 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
ازدواج نژاد پرستی عقد آریائی ناخانواده سازی ناجامعه سازی مسائل اجتماعی زبان بنیاد روشنفکری پس افتاده فرهنگی
|
چکیده
|
این کنکاش انتقادی، برساخت"عقد/ازدواج آریائی"را در زمینه ای از مسائل زبان فارسی (پساقاجاری) طرح نموده و به نقش شناسی آن در تشدید مسائل نهاد خانواده ایرانی/اسلامی پرداخته است. این موضوع (حلقه ای از یافته های زمینه یابانه گسترده تر پژوهشگر در "مسئله شناسی زبان بنیاد ایران") بر اساس تظاهرات در دسترسی از آن در فضای سایبری (میدان پژوهش)، همچون "سندرمی" از آریاگرائی (ساخت ستیزی پساقاجاری) کاویده شده است. دیدگاه زبانشناختی هایدگر (موتور پارادایمی) با برداشتی آزاد و اهتمامی ترکیبی/تلفیقی فضای نظری و بینش روش شناختی کنکاش را ساخت داده است. زبان، افزون بر اینکه میدان و ابزار پژوهشی است؛ جوهره هستی جامعه و "خانه هستی" نیز می باشد؛ وجود و مسائل جامعه نیز در و با زبان اتفاق میافتد؛ با چنین فضای مفهومی (موسیقی متن) "عقدآریائی" نیز با بنیادی زبانی (سیاق زیست زبانی نژادپرستانه) و با ادعاها / بهانه های زبانی ("عدم فهم" متن عربی مرسوم، ضرورت متنی به "فارسی سلیس") ؛ در بستری از امالمسئله ایران پساقاجار (ناجامعه گشتگی) فهمیده شد. با تکه چینی معمول در گرانددتئوری، نتایج آگزیوماتیک زیر به دست آمد: به نظر میرسد برساخت مزبور با ویژگی نژاد پرستانه (مأخوذ از میدان مطالعاتی)، ضمن تغذیه از تولیدات زبانی و پیوستگی با برساختهای ضد ساختی دیگر (کولبر، سوختبر و ...) از آلاینده های معاصرتر فارسی است؛ که در پیوند با ستیزه های "روشنفکری پس افتادۀ فرهنگی"، در سطوحِ صورت (سامان نوشتاری/ لغوی) و سیرت (سرمایه/ ادبیات اخلاقی و معنوی) زبان فارسی و نیز امنیت اخلاقی/ملی را تهدید نموده، با کژکارکردهای عینی (بازتولید ساخت ستیزی/ تشدید ناجامعه سازی ایران، نژادپرستی) و احتمالی (ضد اخلاقی) ضمن همجوشی با مسائلی داخلی (روابط ضربدری، ازدواج سفید و ...) و جهانی (در وضعیت پست مدرن) تدریجاً میتواند به "ناخانواده سازی" نهاد خانواده نیز منجر گردیده، سامان خانواده/ انتظام اجتماعی را مخدوش سازد. در این امر افزون بر اغواهای سیاسی/ ایدئولوژیکی (اسلام ستیزی آریاگرائی)؛ مصرف گرائی مسلط بر جامعه مصرفی، تبلیغات (بنگاه های خدمات ازدواج)، کالائی شدن امور (مراسمات و ...) در وضعیت پست مدرن نیز نقش آفرینی فعالی نشان میدهد.
|