عنوان | بررسی نقش میانجی فرایندهای خودشناختی در رابطه بین سرکوبگری (خودفریبی و دگرفریبی) با میل به طلاق در زنان و مردان متقاضی طلاق |
تعداد صفحات | 16 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | روشها و مدلهای روانشناختی (مصوب دانشگاه آزاد) پیاپی 46 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1400 |
محدوده صفحات | 162-147 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | بندرعباس (شهرستان) خودمهارگری گرایش به طلاق زنان متقاضی طلاق خود نظم بخشی طلاق خودشناسی انسجامی شفقت خود مردان متقاضی طلاق فرآیندهای خودشناختی شفقت سرکوبگری خودفریبی دگرفریبی بهشیاری |
چکیده |
مقدمه: میل به طلاق زمینه ساز از هم گسیختگی ساختار بنیادی ترین بخش جامعه یعنی خانواده است. تردیدی نیست این مساله علل متفاوتی دارد که بر روی زوجین و کسانی که با آنان در ارتباطند اثرات نامطلوبی به جا میگذارد. این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجی فرایندهای خودشناختی در رابطه بین سرکوبگری (خودفریبی و دگر فریبی) با میل به طلاق در زنان و مردان متقاضی طلاق انجام گرفت. روش: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان و مردان متقاضی طلاق مراجعه کننده به سازمان بهزیستی شهرستان بندرعباس بودند. حجم نمونه با نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای 380 نفر تعیین شد. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه خودشناسی انسجامی (2008)، بهشیاری (2003)، خودمهارگری (2004)، مقیاس شفقت خود- فرم کوتاه (2011)، سرکوبگری (1990) و پرسشنامه میل به طلاق (1996) استفاده شد. و برای تجزیه و تحلیل داده ها مدل معادلات ساختاری به کار گرفته شد و از نرم افزار آماری Amos استفاده شد یافتهها: نتایج نشان داد که بین سرکوبگری و میل به طلاق رابطه معنی داری وجود دارد. از بین فرایندهای خودنظم بخشی تنها رابطه میل به طلاق با شفقت مورد تایید قرار گرفت و در ادامه نتایج نشان دادند که رابطه بین سرکوبگری با خودمهارگری، خودشناسی انسجامی و شفقت نیز از لحاظ آماری مورد تایید قرار گرفت. در نهایت شاخصهای برازندگی نشان دادند که در کل نمونه، مدل، با داده ها برازش قابل قبولی دارد. نتیجهگیری: با بررسی فرایندهای خودشناختی به عنوان پیشبینی کننده طلاق و نقش این عوامل، می توان خودکارآمدی مدیریت طلاق را افزایش داد. |
کد مقاله | 43832 |
تعداد بازدید | 96 |
|