عنوان
|
اثربخشی درمان تمایزیافتگی خود بر خودمیانبینی و سازگاری زناشویی زوجین بر اساس نظریه سیستمهای خانواده بوون |
تعداد صفحات
|
20 |
نویسنده
|
شهناز دهایی - علیرضا آقایوسفی - آزاده فرقدانی |
مشخصات نشریه
|
پژوهشهای كاربردی روانشناختی (مصوب وزارت علوم) شماره 4 |
تاریخ انتشار
|
زمستان - 1400 |
محدوده صفحات
|
440-421 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
ناسازگاری زناشویی تهران زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره سازگاری زناشویی تمایزیافتگی خود نظامهای خانواده بوئن نظریه سیستمهای خانواده بوون زوجهای تهرانی خودمیان بینی
|
چکیده
|
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان تمایزیافتگی خود بر خودمیانبینی و سازگاری زناشویی زوجین بر اساس نظریۀ خانوادۀ بوون است. این پژوهش کاربردی و نیمهتجربی از نوع پیشآزمون-پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل است. جامعۀ آماری این پژوهش شامل مراجعهکنندگان 21 تا 45 ساله یعنی 56 نفر از زوجین مراجعهکننده به مراکز مشاوره ناجا در شهر تهران در سال 1397 است. از بین آنها 30 زوج انتخاب شدند که 15 زوج در گروه آزمایش و 15 زوج در گروه کنترل قرار گرفتند. پرسشنامۀ سازگاری زناشویی لاک-والاس (LWMST) و پرسشنامۀ خودمیانبینی لاپسلی (LAPSEL) ابزارهای پژوهش بهشمار میروند. مداخلۀ گروه آزمایش در قالب درمان گروهی در 10 جلسه در سه ماه اجرا شد و گروه کنترل مداخلهای دریافت نکردند. از طرح تحلیل واریانس مختلط با اندازهگیری مکرر و برای آزمون فرضیه از طرح تحلیل آمیخته بهوسیلۀ نرمافزار SPSS-21 استفاده شد. مداخلۀ درمانی تمایزیافتگی در افزایش سازگاری زناشویی معنادار بود (001/0 = P). در خودمیانبینی، نتایج مقیاس افسانهپردازی (PFS) نشان داد مداخله بر مؤلفۀ یکتایی (048/0 = P ) و مؤلفههای همهتوانی و آسیبپذیری مداخله (001/0 = P) مؤثر است. همچنین در متغیر خیالپردازی، مداخله معنادار بوده است (001/0 = P). پیگیری یکماهۀ نتایج نشانگر پایداری اثرات مداخله بوده است؛ بنابراین مداخله در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در مراحل پسآزمون و آزمون پیگیری موجب افزایش سازگاری و کاهش خودمیانبینی در زوجین شد. با توجه به یافتههای پژوهش، این رویکرد میتواند در زمینۀ افزایش سازگاری و کاهش خودمیانبینی در زوجین مورد استفادۀ مشاوران و درمانگران خانواده واقع شود.
|