عنوان
|
بررسی اثرات بیگانگی و شبکههای اجتماعی بر سلامت اجتماعی زنان مناطق 22 گانه تهران |
تعداد صفحات
|
31 |
نویسنده
|
محمدحسن پیران قیداری - ابوالقاسم حیدرآبادی - سیف الله فرزانه |
مشخصات نشریه
|
مطالعات اجتماعی روانشناختی زنان (مطالعات زنان سابق) سال 20 شماره 1 پیاپی 70 |
تاریخ انتشار
|
بهار - 1401 |
محدوده صفحات
|
37-7 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
مشارکت اجتماعی مشارکت اجتماعی زنان سلامت اجتماعی تهران شبکههای اجتماعی انزوای اجتماعی مناطق تهران زنان شهر تهران بیگانگی اجتماعی شکوفایی اجتماعی انطباق اجتماعی سلامت اجتماعی زنان
|
چکیده
|
یکی از ابعاد اثرگذار بر سلامت اجتماعی افراد، بیگانگی اجتماعی و انزوای اجتماعی است. بیگانگی اجتماعی نقش مهمی در سطح سلامت اجتماعی افراد جامعه دارد و می تواند بر کیفیت زندگی زنان اثرگذار باشد. لذا هدف مقاله بررسی نقش بیگانگی اجتماعی در سلامت اجتماعی زنان مناطق 22 گانه تهران است. چارچوب نظری استفاده از نظریه سلامت اجتماعی کییز و نظریه بیگانگی اجتماعی دورکیم است. روش تحقیق، پیمایشی بوده و با ابزار پرسشنامه انجام شده است. جامعه آماری زنان بالای 18 ساله شهر تهران می باشند. طبق فرمول کوکران، حجم نمونه 384 نفر بوده و از روش نمونهگیری خوشه ای چندمرحلهای استفاده شد. از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده که دارای اعتبار صوری و پایایی است.
یافتهها: نشان داد میانگین سلامت اجتماعی در بین زنان تهرانی برابر با 2.87 بوده که کمی پایین تر از حد متوسط است. در بین مولفههای سلامت اجتماعی بعد انطباق اجتماعی با 3.10 از بیشترین و بعد مشارکت اجتماعی با 2.66 از کمترین میانگین برخوردار بوده است. بین بیگانگی اجتماعی و سلامت اجتماعی رابطه منفی و معکوس (0.523- ) وجود دارد. اگر میزان بیگانگی اجتماعی در بین زنان افزایش یابد، میزان سلامت اجتماعی کاهش مییابد. بیشترین میزان این رابطه مربوط به بعد انطباق اجتماعی (0.583-) و کمترین رابطه مربوط به بعد شکوفایی اجتماعی (0.455-) میباشد. نتیجه این است که جهت افزایش سلامت اجتماعی در بین زنان تهرانی، بایستی از خودبیگانگی اجتماعی و ابعاد آن مانند احساس بیقدرتی، احساس بیهنجاری، احساس بیمعنایی، انزوای اجتماعی، بیگانگی از خود و احساس بیگانگی فرهنگی را کاهش داد.
|