عنوان
|
مطالعه تطبیقی سازش در دعاوی خانوادگی در کنوانسیون سنگاپور 2019، حقوق ایران و فقه امامیه |
تعداد صفحات
|
18 |
نویسنده
|
رضا معبودی نیشابوری - سیدعلیرضا رضایی |
مشخصات نشریه
|
فرهنگی تربیتی زنان و خانواده (فرهنگی - دفاعی زنان و خانواده سابق) سال 16 پیاپی 55 |
تاریخ انتشار
|
تابستان - 1400 |
محدوده صفحات
|
48-31 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
اسناد بينالمللی ایران حقوق خانواده فقه امامیه حل اختلاف داوری دعاوی خانوادگی نظام حقوقی ایران سازش اختلاف خانواده طلاق بررسی تطبیقی حل و فصل اختلافات خانوادگی میانجیگری حمایت اجرایی کنوانسیون سنگاپور 2019 سازشنامههای خانوادگی بینالمللی
|
چکیده
|
سازش یا میانجیگری مزایای متعددی نسبت به سایر طرق حل و فصل اختلافات دارد. سازمان ملل متحد با تنظیم کنوانسیون سنگاپور در مورد سازشنامههای حاصل از میانجیگری، به دنبال افزایش اعتبار و ارتقای جایگاه این روش حل اختلاف بوده است. در پاراگراف «ب» از بند 2 ماده 1 کنوانسیون مذکور، سازشنامههای خانوادگی از قلمرو اعمال این معاهده خارج شدهاند و به همین دلیل در صورت تنظیم سازشنامه بینالمللی در امور خانوادگی، سازشنامه مذکور نمیتواند از حمایت کنوانسیون سنگاپور برخوردار شود. در مقاله حاضر، با بررسی تطبیقی در مقررات کنوانسیون سنگاپور به عنوان مهمترین سند بینالمللی در خصوص میانجیگری و رویکرد فقه امامیه به عنوان منبع اصلی قواعد حقوق خانواده در ایران، وضعیت کنونی حقوقی ایران در خصوص میانجیگری در دعاوی خانوادگی مورد ارزیابی قرار گرفت. این مقاله با روشی تحلیلی – توصیفی و رویکرد تطبیقی، موضوعات مذکور را بررسی نموده و به این نتیجه نائل آمده است که عدم حمایت کنوانسیون سنگاپور و حقوق ایران از سازشنامههای خانوادگی بینالمللی قابل دفاع است، زیرا امور خانوادگی در کشورهای مختلف، موضوع مقررات متعدد و متفاوتی میباشد و الزام به اعطای اعتبار به سازشنامه بینالمللی در امور خانوادگی توسط کشورها با دشواری پذیرفته میشود، اما با توجه به مزایای متعدد توسعه سازش در دعاوی خانوادگی و وجود تأکیدات فقهی، حقوق ایران حمایت قابل توجهی از سازشنامههای داخلی در امور خانوادگی نمیکند و به مقنن ایرانی پیشنهاد میشود که با وضع مقررات جامعی در این خصوص و حمایت اجرایی از سازشنامه، تحول ضروری و مهمی را جهت حل اختلاف دعاوی خانوادگی ایجاد نماید.
|