عنوان
|
تحلیل فقهی و حقوقی ماده 957 قانون مدنی: اهلیت تمتع جنین |
تعداد صفحات
|
25 |
نویسنده
|
ابوالفضل علیشاهی قلعه جوقی - عبدالله بهمن پوری - راضیه پیشرو نصرآباد سفلی |
مشخصات نشریه
|
مطالعات فقهی حقوقی زن و خانواده - دانشگاه ادیان و مذاهب - مصوب حوزوی سال 4 پیاپی 7 |
تاریخ انتشار
|
بهار و تابستان - 1400 |
محدوده صفحات
|
79-55 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
قانون مدنی ارث ارث جنین ارث حمل جنین حمل قانون مدنی ایران عقود ارث حمل در قانون مدنی ارث در قانون مدنی حقوق مدنی تحلیل فقهی تحلیل حقوقی زنده به دنیا آمدن دلیل شرعی تولد زنده ماده 957 قانون مدنی اهلیت تمتع
|
چکیده
|
قانونگذار در ماده 957 قانون مدنی، از اهلیت تمتع حمل (جنین) سخن گفته است، بدین بیان که: حمل از حقوق مدنی متمتع میگردد، مشروط بر اینکه زنده متولد شود. به نظر میرسد در این باره نص صریح و روشنی در ادله فقهی وجود ندارد. در این پژوهش میکوشیم به این پرسشها پاسخ دهیم که: آیا شرطیت زنده متولد شدن حمل فقط درباره ارث صحیح است یا میتوان این شرط را به همه احکام حمل و جنین تعمیم داد؟ چه تفاوتی میان ارث با حقوق دیگر مربوط به حمل وجود دارد که احکام متعدد را خواهان است؟ در این نوشتار بر پایه ادله شرعی و حقوقی به این پرسشها پاسخ مناسب دادهایم و به این دستاورد رسیدهایم که چون شرط زنده متولدشدن جنین برای اهلیت تمتع، فقط در خصوص ارث دارای دلیل شرعی است، نمیتوان با قیاسکردن امور دیگر به ارث، این شرط را بدون دلیل به عقودی مانند هبه، صلح، بیع و وقف تعمیم داد و سرایت این شرط به دیگر عقود، به دلیل نیاز دارد که این دلیل مفقود است؛ زیرا ارث از وقایع حقوقی است و به صورت قهری به ملکیت ورثه درمیآید، ولی عقود از اعمال حقوقی هستند که قانونگذار آنها را وضع میکند و اثر حقوقی دارند یا از دسته غیرمعیناند که قانون اساساً به آنها اشاره نکرده است. با توجه به نظریه تملیکیبودن عقود، حمل از زمان تملیک مالک میشود و زنده یا مرده متولدشدن وی تفاوتی نمیکند. در نتیجه ماهیت عقود با ارث متفاوت است. بنابراین، داشتن ماهیت متعدد، احکام متعدد را نیز میطلبد. پس بهتر است در ماده 957 قانون مدنی در بحث شرطیت زنده متولدشدن جنین برای برخورداری از حقوق مدنی تجدید نظر صورت گیرد.
|