عنوان | مدل ساختاری پیش بینی همدلی زناشویی بر اساس توانمندی ایگو با میانجیگری سبک دلبستگی |
تعداد صفحات | 17 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | خانواده درمانی کاربردی شماره 4 پیاپی 8 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1400 |
محدوده صفحات | 111-95 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | دلبستگی تهران سبکهای دلبستگی افراد متأهل مدل ساختاری همدلی زناشویی ایگو قدرت ایگو |
چکیده |
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی مدل پیشبینی همدلی زناشویی بر اساس توانمندی ایگو با در نظر گرفتن نقش میانجی سبکهای دلبستگی در افراد متاهل بود. روش پژوهش: این پژوهش توصیفی و از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه افراد متاهل مراجعه کننده به خانه های سلامت شهر تهران در سال 1400 بودند. تعداد افراد نمونه ۳۵۰ نفر بودند که با روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس توانمندی من (بارون، 1953)، مقیاس همدلی زناشویی (جولیف و فارینگتون، ۲۰۰۶) و پرسشنامه سبکهای دلبستگی (هازن و شیور، ۱۹۸۷) بودند. برای تحلیل دادهها از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS و AMOS انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که مدل پس از حذف یک مسیر از برازش مناسب در جامعه برخوردار بود. همچنین نتایج نشان داد توانمندی ایگو بر همدلی زناشویی اثر غیرمستقیم معنی داری به واسطه سبک های دلبستگی دارند (p < 0.05). بدین معنا که با افزایش توانمندی ایگو، سطح همدلی زناشویی به واسطه سبک های دلبستگی افزایش می یابد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش ارائه راهبردهای مناسب برای بهبود مؤلفه های پیش بین توانمندی ایگو، به منظور بالا بردن سطح رضایت و ثبات و پایداری ازدواج و افزایش همدلی زناشویی مد نظر قرار گیرند. |
کد مقاله | 42946 |
تعداد بازدید | 95 |
|