عنوان | مقایسه اثربخشی تلفیق روش سیستمی ساختاری با روش راه حل محور بر تعارضات زناشویی، مرزها و مثلثسازی زوجین |
تعداد صفحات | 23 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | خانواده درمانی کاربردی شماره 3 پیاپی 7 |
تاریخ انتشار | پائیز - 1400 |
محدوده صفحات | 214-192 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | اصفهان زوجین شهر اصفهان مرزها زوجین دارای تعارض زناشویی تعارض زناشویی درمان راه حل مدار مثلثسازی سیستمی ساختاری مرزهای خشک مرزهای منعطف مرزهای بی بندوبار تلفیق روش سیستمی ساختاری با روش راه حل محور |
چکیده |
هدف: این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی تلفیق روش سیستمی ساختاری در مقایسه با روش راه حل محور با روش سیستمی بر تعارضات زناشویی، مرزها و مثلث سازی زوجین شهر اصفهان انجام شد. روش پژوهش: پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پسآزمون و پیگیری با گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری کلیه زوجین متأهل و دارای تعارض شهر اصفهان در سال 98-99 بود که از بین آنان 30 زوج به شکل در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه 10 زوج) قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش مقیاس تعارضات زناشویی ثنایی و همکاران (1375) و مرزها و مثلث سازی دهقانی و یوسفی (1398) بود. گروه آزمایش روش تلفیق روش سیستمی ساختاری برگرفته از شیرزادی و همکاران (1398) و گروه آزمایشی روش راه حل محور برگرفته از بسته آموزشی یوسفی (1399) به مدت هشت جلسه 90 دقیقهای را دریافت کردند. داده ها با استفاده از واریانس اندازههای مکرر تحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان داد روش تلفیق روش سیستمی ساختاری و روش راه حل محور بر بهبود تعارضات زناشویی (29/178 = F و 01/0 > P)، مثلث سازی (612/5 = F و 01/0 > P) و مرزهای خشک (29/178 = F و 01/0 > P) مرزهای منعطف (67/905 = F و 01/0 > P) و مرزهای بی بندوبار (15/202 = F و 01/0 > P) مؤثر هستند. نتایج آزمون توکی نشان داد که روش تلفیقی از روش سیستمی بر متغیرهای وابسته اثربخش تر است و این تأثیر در مرحله پیگیری پایدار گزارش شد. نتیجهگیری: با توجه به نتایج حاضر می توان گفت برای بهبود تعارضات زناشویی، مثلث سازی و ابعاد مرزها از روش تلفیقی بهره گرفت؛ هر چند هر دو روش تأثیرپذیری خود را نشان دادند. |
کد مقاله | 42688 |
تعداد بازدید | 184 |
|