عنوان
|
مقایسه اثربخشی آموزش گروهی واقعیت درمانی با آموزش گروهی شناختی رفتاری بر همدلی و خودکنترلی زنان دارای تعارض زناشویی |
تعداد صفحات
|
28 |
نویسنده
|
ویدا فلاح برنجستانکی - هایده صابری - آرزو شمالی اسکویی |
مشخصات نشریه
|
پژوهشهای مشاوره (مصوب وزارت علوم) پیاپی 79 |
تاریخ انتشار
|
پائیز - 1400 |
محدوده صفحات
|
194-167 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
همدلی خودکنترلی تهران آموزش گروهی واقعیت درمانی تأثیر آموزش مشاوره گروهی با رویکرد شناختی رفتاری واقعیت درمانی گروهی زنان شهر تهران تعارض زناشویی رویکرد شناختی رفتاری آموزش واقعیت درمانی واقعیت درمانی گلاسر منطقه 7 تهران اثربخشی واقعیت درمانی زنان دارای تعارضات زناشویی
|
چکیده
|
هدف: هدف مطالعه حاضر مقایسه تأثیر آموزش گروهی واقعیت درمانی و آموزش گروهی شناختیرفتاری بر همدلی و خودکنترلی زنان دارای تعارض زناشویی بود. روش: طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون- پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان دارای تعارض و درگیری با همسر و مراجعهکننده به مراکز مشاوره منطقه 7 شهر تهران در سال 1398 بودند که از بین آنها با روش نمونهگیری هدفمند 60 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 20 نفر) جایگزین شدند. در ابتدا از هر سه گروه پیشآزمون به عمل آمد و پس از آن گروه آزمایش اول به مدت 8 جلسه آموزش مبتنی بر واقعیتدرمانی (گلاسر، 2012) و گروه آزمایش دوم نیز به مدت 8 جلسه آموزش شناختیرفتاری (فری، 1999)، بک (2011)، نینان و درایدن (2004) را به شیوه گروهی دریافت کردند. در پایان از هر سه گروه پسآزمون به عمل آمد و پس از گذشت سه ماه یک آزمون پیگیری جهت اطمینان از نتایج حاصله به عمل آمد. ابزارهای جمعآوری اطلاعات شامل پرسشنامه تعارض زناشوئی ثنایی و براتی، پرسشنامههای همدلی جولیف جولیف و فارینگتون و خودکنترلی تانجی و همکاران بودند.
یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد که هر دو آموزش گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی و شناختی رفتاری اثر معناداری بر همدلی و خودکنترلی زنان دارای تعارض زناشویی داشتند (P < ۰.۰۱). همچنین، روش شناختی رفتاری بر خودکنترلی موثرتر از روش واقعیت درمانی و روش واقعیت درمانی بر همدلی موثرتر از روش شناختی رفتاری عمل نموده است.
نتیجه گیری: با توجه به تاثیر هر دو روش بر متغیرهای پژوهش، استفاده از این آموزش ها به وسیله روان شناسان و مشاوران در برنامه های روان آموزشی افراد دارای تعارض زناشویی توصیه می شود. همچنین با توجه به اثرگذاری بیشتر هر آموزش بر یک متغیر پیشنهاد می شود تا برنامه های آموزش زوجی بر اساس این یافته ها تنظیم گردد.
|