عنوان | حقوق بشر زنان در حقوق بين الملل و وضعيت ايران |
تعداد صفحات | 29 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران - دانشگاه تهران - علمی پژوهشی پیاپی 66 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1383 |
محدوده صفحات | 143-115 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | تبعیض جنسی حقوق بشر زنان نقض حقوق زنان حقوق بینالمللی زنان کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان |
موضوع | حقوق زنان / زن و حقوق کنوانسيون محو تبعيض عليه زنان |
چکیده |
نگارنده مقاله ابتدا در مقدمه با نگاهي به موارد نقض حقوق زنان دركشورهاي مختلف، شروع مبارزهاي تازه براي احقاق حقوق زنان در جهان را يادآور شده است. سپس به تاريخ توسعه حقوق بينالملل زنان اشاره نمود و آن را داراي سه دوره متمايز شامل دوره حمايتي، دوره اصلاح و دوره عدم تبعيض توصيف كرده است. در ادامه منشور بينالمللي حقوق زنان در سازمان ملل متحد را يكي از دهها سند بينالمللي در مورد حقوق زنان معرفي كرده و پارهاي از اصول و حقوق به رسميت شناخته شده در اين كنوانسيون بينالمللي براي زن را كه عبارتند از: برابري حقوق زن و مرد در كليه ابعاد فرهنگي، اجتماعي ، اقتصادي و سياسي، جايز نبودن تبعيض عليه زنان در تمام اشكال، تقسيم مسئوليت بين زن و مرد و جامعه به طور كلي در تربيت كودكان و ... نام برده است.\r\nپس از آن به موضوع كميته رفع تبعيض عليه زنان پرداخته و عنوان نموده اين كميته جهت اجراي دقيق منشور بينالمللي حقوق زنان تشكيل شده است و مركب از 23 كارشناس از كشورهاي مختلف جهان ميباشد. سپس مشكلات مربوط به منشور را مطرح و سه دليل عمده شامل ضعف سامانه نظارتي كنوانسيون، راهكارهاي اجرايي ناكافي و مشكلات ناشي از تنظيم متن كنوانسيون را سبب عدم موفقيت آرمانهاي آن بيان داشته است. در پايان وضعيت ايران و منشور بينالمللي حقوق زنان و چگونگي پيوستن ايران به اين منشور و نظرات موافقان و مخالفان اين الحاق و نيز موانع آن را بررسي و نتيجهگيري نموده است كه رويه بينالمللي دولتها نشان ميدهد. امروز دوره حمايتي از حقوق زنان تقريباً پايان يافته و زنان به خاطر جنس خود از فعاليتهاي خاص ممنوع نميباشد. |
کد مقاله | 4225 |
تعداد بازدید | 836 |
|