عنوان | اثربخشی زوج درمانی گروهی بر صمیمیت جنسی و دلزدگی زناشویی در زوجین دارای تعارضات زناشویی |
تعداد صفحات | 10 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | روان پرستاري - انجمن علمي پرستاري ايران شماره 3 |
تاریخ انتشار | مرداد و شهریور - 1400 |
محدوده صفحات | 82-73 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | زوج درمانی سنندج دلزدگی زناشویی صمیمیت جنسی زوجین دارای تعارض زناشویی زوج درمانی گروهی تعارض زناشویی دلزدگی زوجین |
چکیده |
مقدمه: تعارضات زناشویی امری اجتناب ناپذیر است که در سایه آموزش و مهارتهای اجتماعی تا حدی زیادی میتوان آن را تقلیل داد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی گروهی بر صمیمیت جنسی و دلزدگی زناشویی زوجین دارای تعارض زناشویی بود. روش کار: روش پژوهش، شبه آزمایشی و از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل و از نظر هدف نیز پژوهشی کاربردی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه زوجین دارای تعارض زناشویی شهر سنندج (30 زوج) در نیمه اول سال 1398 بودند که به صورت تصادفی در 2 گروه آزمایش و کنترل (هر کدام 15 زوج) قرار داده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامههای صمیمیت جنسی بطلانی (1398) و دلزدگی زناشویی پاینز ( 1996) بود که شرکت کنندگان قبل و بعد از مداخله آن را تکمیل کردند. پایایی ابزار بر اساس آزمون آلفای کرونباخ (88/0) حاصل شد. برای گروه آزمایش 10 جلسه (90 دقیقهای) و در هر هفته 1 جلسه و در طی 2 ماه، آموزش زوج درمانی ارائه شد و برای گروه کنترل هیچ مداخلهای انجام نگرفت. برای تجزیه و تحلیل دادهها نیز از تحلیل کوواریانس یکراهه و چندراهه استفاده شد. یافتهها: تحلیل دادهها نشان داد که زوج درمانی گروهی با تأثیر 87/0 و سطح معناداری (001/0 < p) موجب بهبود صمیمیت جنسی شده است. همچنین اموزش زوج درمانی با تأثیر 86/0 موجب کاهش دلزدگی زناشویی زوجین شد (001/0 < p). نتیجهگیری: زوج درمانی گروهی یک مداخله مؤثر است که باعث بهبود صمیمیت جنسی و کاهش دلزدگی زناشویی زوجین دارای تعارضات زناشویی میشود. |
کد مقاله | 42449 |
تعداد بازدید | 147 |
|