عنوان | قاعده اصالت لحوق ولد به وطی محترم |
تعداد صفحات | 32 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | جستارهای فقهی و اصولی - دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم - شعبه خراسان رضوی - مصوب حوزوی سال 7 شماره 3 پیاپی 24 |
تاریخ انتشار | پائیز - 1400 |
محدوده صفحات | 102-71 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | نکاح وطی به شبهه نسب قاعده فراش الحاق ولد اکراه ثبوت نسب وطی محترم |
چکیده |
ازجمله قواعد مهم و پرکاربرد در بحث نسب، قاعدۀ لحوق ولد به وطی محترم است. این قاعده که درصورت شک جاری میشود، برای اولین بار در کلمات صاحب جواهر مطرح شده است. اگرچه ادعا شده است که این قاعده از ابتکارات صاحب جواهر بوده است و پیش از آن سابقهای در میان عبارات فقها نداشتهاست ولی میتوان ریشههای آن را در کلمات علمای قبل از او درخلالِ مباحثی مانند وطی غاصبانۀ کنیز و رضاع و ارث بهدست آورد. مفاد این قاعده آن است که چنانچه میان پدید آمدن فرزند از راه حلال (وطی محترم) اعم از وطی شوهر و وطی بهشبهه و میان راه حرام (غیر محترم) شک وجود داشته باشد، از دید شرعْ فرزند ملحق به کسی است که وطی از ناحیه او حلال و محترم بوده باشد و تمام آثار شرعی لحوق فرزند از قبیلِ ارث بر چنین شخصی مترتب میشود. در این مقاله، ضمن بیان تفاوت این قاعده با قاعدۀ فراش، ادلهای بر اعتبار آن همچون ملازمۀ میان عنوان وطی محترم و لحوق فرزند، اصالة الصحة، اصطیاد از روایات و مذاق شریعت مطرح شدهاست. درضمنِ نقد اکثر آن ادله، تنها دلیل باقیمانده که از نظر نگارندگان معتبر بهنظر میرسد، دلیل مذاق شریعت است که بر فرض حجیت آن، صغرای آن در این بحث با استقرا ثابت میشود. |
کد مقاله | 42213 |
تعداد بازدید | 191 |
|