عنوان | مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی ذهنیت مدار و زوج درمانی هیجان مدار بر سازگاری زناشویی در زوجین دارای تعارض زناشویی |
تعداد صفحات | 11 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | پژوهش پرستاری ایران (مصوب وزارت بهداشت) شماره 2 |
تاریخ انتشار | خرداد و تیر - 1400 |
محدوده صفحات | 48-38 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | زوج درمانی ناسازگاری زناشویی درمان متمرکز بر هیجان زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره طرحواره درمانی سازگاری زناشویی زوج درمانی هیجان مدار زوجین دارای تعارض زناشویی تعارض زناشویی اهواز (شهرستان) طرحواره درمانی ذهنیت مدار |
چکیده |
مقدمه: وجود تعارض در روابط زوجی یک مسئله رایج می باشد و مداخلات درمانی گسترده ای برای کاهش آنها و افزایش سازگاری زناشویی پیشنهاد شده است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی طرحوارهدرمانی ذهنیتمدار و زوجدرمانی هیجانمدار بر سازگاری زناشویی در زوجین دارای تعارض زناشویی بود. روش کار: روش پژوهش حاضر آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره اهواز در سال 1398 بودند که با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند تعداد 45 زوج انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل (هر گروه 15 زوج) قرار گرفتند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر (1986) استفاده شد. گروههای آزمایشی تحت طرحوارهدرمانی ذهنیتمدار (12 جلسه 120 دقیقهای) و زوجدرمانی هیجانمدار (14 جلسه 90 دقیقهای) قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچگونه مداخلهای دریافت نکردند. داده ها به روش تحلیل کوواریانس در نرمافزار SPSS-19 تحلیل شدند. یافته ها: روند تغییرات در گروه های مداخله نسبت به گروه کنترل در مراحل سنجش در متغیرهای سازگاری زناشویی (۰۰۱/۰ = P ، ۰۱۱/۶ = F ) به طور معنا دار متفاوت بوده است (۰۵/۰ ≥ P) و حدود ۲۲% درصد از تفاوت های مشاهده در متغیر سازگاری زناشویی ناشی از عضویت گروهی (مداخله ها) می باشد. جهت مقایسه این تغییرات در روند زمان از آزمون تبعی بن فرونی استفاده شد. تغییرات بین پیش آزمون با پس آزمون، پیش آزمون با پیگیری و پس آزمون با پیگیری فقط در گروه های مداخله معنی دار بود (۰۵/۰ ≥ P). همچنین آزمون تبعی بن فرونی جهت مقایسه زوجی گروه ها، گویای این است که بین گروه های آزمایش با یکدیگر تفاوت معنی داری وجود ندارد (۰۵/۰ < P)؛ اما بین هر یک از گروه های آزمایش با گروه کنترل تفاوت معنی دار وجود دارد (۰۵/۰ ≥ P). نتیجه گیری: نتایج حاکی از تاثیر طرحواره درمانی ذهنیت مدار و زوج درمانی هیجان مدار بر افزایش سازگاری زناشویی در زوجین دارای تعارض زناشویی اثربخش بود. بنابراین، توصیه می گردد که درمانگران و مشاوران خانواده برای افزایش سازگاری زناشویی و کاهش تعارض زناشویی در کنار سایر مداخلات درمانی از این درمان ها استفاده کنند. |
کد مقاله | 42000 |
تعداد بازدید | 195 |
|