عنوان
|
ارائه مدل علی در تبیین رابطه بین تمایزیافتگی خود و بخشودگی با رضایت زناشویی بر اساس نقش میانجی گر جهتگیری مذهبی |
تعداد صفحات
|
28 |
نویسنده
|
نادره طلوع تکمیلی ترابی - پریوش وکیلی - اعظم فتاحی اندبیل |
مشخصات نشریه
|
پژوهشهای مشاوره (مصوب وزارت علوم) سال 20 پیاپی 78 |
تاریخ انتشار
|
تابستان - 1400 |
محدوده صفحات
|
107-80 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
رضایت زناشویی باورهای مذهبی جهتگیری مذهبی تهران بخشودگی تمایزیافتگی جهتگیری مذهبی درونی تمایزیافتگی خود معلمان مقطع متوسطه معلمان متأهل منطقه 6 تهران بخشش در خانواده
|
چکیده
|
هدف: هدف پژوهش حاضر تبیین رابطه بین تمایزیافتگی خود و بخشودگی با رضایت زناشویی بر اساس نقش میانجیگر جهتگیری مذهبی بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام معلّمان زن و مرد متأهل شاغل در دوره های متوسطه اول و دوم منطقه 6 آموزش و پرورش شهر تهران به تعداد 4080 نفر بود که به روش نمونه برداری تصادفی تعداد 28 مدرسه و در نهایت از بین آنها 304 نفر از معلمان داوطلب انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه تمایزیافتگی خود ساخته (اسکورن و اسمیت، 2003) ؛ پرسشنامه بخشش در خانواده (پولارد، اندرسون، اندرسون و جنینگز 1998)؛ جهتگیری مذهبی (آلپورت و راس 1967) و مقیاس زناشویی اِنریچ (فورنیر، اولسون و دروچمن 1983) استفاده شد. پس از حذف 10 پرسشنامه مخدوش و 3 داده پرت، جهت تحلیل داده ها از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: در پژوهش حاضر ضریب مسیر مستقیم بین جهتگیری مذهبی درونی و رضایت زناشویی (01/0 > P ، 33/0 = β ) مثبت و ضریب مسیر غیرمستقیم بین تمایزیافتگی خود و رضایت زناشویی (01/0 > P ، 149/0 = β ) و ضریب مسیر غیرمستقیم بین بخشودگی و رضایت زناشویی (01/0 >P ، 129/0 = β) مثبت و در سطح 01/0 معنادار بود. نتیجه گیری: از آنجاکه جهت گیری مذهبی درونی می تواند در بهبود روابط و رضایت زناشویی موثر باشد، پیشنهاد می شود که در مشاوره زناشویی از تقویت باورهای مذهبی زوجین استفاده شود.
|