عنوان | ارتباط بین حس خوشبختی زوجین با تمایزیافتگی خود و روابط موضوعی اولیه با نقش میانجی رضایت زناشویی مذهبی |
تعداد صفحات | 18 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | خانواده درمانی کاربردی شماره 1 پیاپی 5 |
تاریخ انتشار | بهار - 1400 |
محدوده صفحات | 176-159 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | رضایت زناشویی تهران تمایزیافتگی تمایزیافتگی خود روابط موضوعی روابط موضوعی اولیه کیفیت روابط موضوعی زوجهای تهرانی احساس خوشبختی رضایت زناشویی مذهبی |
چکیده |
هدف: هدف این پژوهش تعیین نقش میانجی رضایت زناشویی مذهبی در ارتباط بین حس خوشبختی زوجین با تمایزیافتگی خود و روابط موضوعی اولیه بود. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی با رویکرد مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش زوجهای شهر تهران در سال 1399 بودند که 10 سال از زندگی مشترک آنها گذشته بود که 300 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و وارد پژوهش شدند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامههای ﺗﻤﺎﻳﺰﻳﺎﻓﺘﮕﻲ اﺳﻜﻮرون (1998)، کیفیت روابط موضوعی بل (1995)، احساس خوشبختی لنتز (2010)، رضایت زناشویی مذهبی رضاپور میرصالح (1393) استفاده شد؛ بهمنظور تجزیه و تحلیل دادهها از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد که تمام شاخص های برازش مدل با داده ها از مقادیر قابل قبولی برخوردار هستند (01/0 = P)؛ یافتههای پژوهش نشان داد که اثر غیرمستقیم تمایزیافتگی خود و کیفیت روابط موضوعی با احساس خوشبختی با میانجیگری رضایت زناشویی مذهبی در حد پایین فاصله اطمینان 11/0 و حد بالای آن 26/0 در سطح (01/0 = P) معنیدار بود. نتیجهگیری: با توجه به نتایج پژوهش مشاوران و روانشناسان فعال در زمینه زناشویی میتوانند در راستای بهبود و غنی سازی فرایند آموزش و ارتقای سلامت روان در سطح خانواده ها از یافتههای این پژوهش بهرهمند شوند. |
کد مقاله | 41653 |
تعداد بازدید | 203 |
|