عنوان | رابطه بین تمایزیافتگی خویشتن و اضطراب ابتلاء به کووید 19 در نوجوانان با میانجی گری تعارض والد فرزند |
تعداد صفحات | 20 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | خانواده درمانی کاربردی شماره 2 پیاپی 2 |
تاریخ انتشار | تابستان - 1399 |
محدوده صفحات | 67-48 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | تعارض اضطراب نوجوانان تهرانی تهران تمایزیافتگی تعارضات والد فرزند رابطه والد فرزند رابطه پدر فرزندی رابطه مادر کودک دانشآموزان دبیرستانی تعارض والد نوجوان تمایزیافتگی خود دانشآموزان نوجوان تعارض پدر فرزند تعارضات مادر فرزندی اضطراب نوجوانان فرزندان نوجوان کووید 19 |
چکیده |
هدف: هدف پژوهش تعیین رابطه بین تمایزیافتگی خویشتن و اضطراب ابتلاء به کووید-19 در نوجوانان با میانجیگری تعارض والد- فرزند بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانش آموزان دوره دوم متوسطه در بهار سال 1399 در شهر تهران بود. روش: به روش نمونهگیری در دسترس 240 نفر به صورت آنلاین از طریق شبکههای مجازی واتس آپ، تلگرام و اینستاگرام انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس سبکهای حل تعارض اِستراوس (1974)، پرسشنامه تمایزیافتگی خویشتن اِسکورن و اِسمیت (2003) و مقیاس اضطراب بیماری کرونا علیپور، قدمی، علیپور و عبداله زاده (1398) بود. دادههای پژوهش حاضر با استفاده از روش مدلیابی معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافتهها: در پژوهش حاضر ضریب مسیر مستقیم بین تمایزیافتگی خویشتن و اضطراب ابتلاء به کرونا مثبت بود (620/0 = β ، 001/0 = P ). ضریب مسیر غیرمستقیم بین تمایزیافتگی خویشتن و اضطراب ابتلاء به کرونا با میانجیگری سبکهای حل تعارض مادر- فرزند مثبت بود (073/0 = β ، 001/0 = P ). ضریب مسیر غیرمستقیم بین تمایزیافتگی خویشتن و اضطراب ابتلاء به کرونا با میانجیگری سبکهای حل تعارض پدر- فرزند مثبت بود (095/0 = β ، 001/0 = P ). نتیجهگیری: با توجه به اینکه ارتباط با والدین در سنین نوجوانی همچنان از اثر بخشی بالایی برخوردار است لذا توجه به تعاملات سازگارتر می تواند از اضطراب نوجوانان خصوصا در شرایط این بیماری کاهش دهد. |
کد مقاله | 41634 |
تعداد بازدید | 183 |
|