عنوان | معناکاوی فمنیستی داستان کودکانه خط سیاه تنها از منظر گفتمان انقلاب زبان شاعرانه |
تعداد صفحات | 25 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | پژوهشنامه زنان سال 12 شماره 1 پیاپی 35 |
تاریخ انتشار | بهار - 1400 |
محدوده صفحات | 95-71 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | نقد فمینیستی روانکاوی نشانهشناسی سوبژکتیویته ژولیاکریستوا اندیشه فمینیستی کریستوا داستانهای کودک معناکاوی انقلاب زبان شاعرانه خط سیاه تنها |
چکیده |
در تقابل با لکان که زبان را صرفا از طریق «نام پدر» در فرایند سوبژکتیویته دخیل میکرد، کریستوا علاوه بر وجه پدرانه، وجه مادرانۀ زبان را نیز در این فرایندِ تکوینی ملحوظ میدارد. وجه پدرانه را «نمادین» و وجه مادرانه را «نشانهای» میخواند. «معناکاوی» روشی مرکب از نشانهشناسی و روانکاوی است برای مطالعۀ فرایند سوبژکتیویتۀ سوژۀ دوپارهای که برساختۀ دو وجه ناهمگونِ نشانهای و نمادینِ زبان است. کریستوا قدرت و زبان را درهمتنیده و وجه نمادینِ زبان را سرکوبگرِ وجه نشانهای میداند، لذا با تأکید بر وجه نشانهایِ زبان راه سرکوبستیزی را توجه به «گفتمان شاعرانۀ زبان» میانگارد. بر خلاف رویکردهای «تن بیگانه» و «آلودهانگاری» که با تمرکز بر «تَرک کورا» صرفا به افشای گفتمان سرکوبگر مردسالارانه میپردازند، «انقلاب زبان شاعرانه» با تمرکز بر «بازگشت به کورا»، در پی ارائۀ راهی برای سرکوبزدایی است. پژوهش پیشِرو برای نخستینبار از رویکرد مذکور برای خوانش متن استفاده میکند. این مقاله با روش تحلیلی توصیفی، در پی پاسخ به چگونگی تحقق آرمانشهر در سایۀ تعامل امر نشانهایِ زنانه و نمادین مردانه در متن «خط سیاه تنها» است. نتیجۀ پژوهش، رد نظریۀ جداییطلبِ فمنیسم رادیکال و تأیید آرای کریستوا است مبنی بر اینکه زنان بهعنوان حاملانِ بیشینۀ وجه نشانهای میتوانند، با انقلاب زبان شاعرانه، در وجه نمادینِ مردانه حضور یابند. |
کد مقاله | 41438 |
تعداد بازدید | 139 |
|