عنوان | بازآفرینی شخصیت و صفات زن از منظر مولوی |
تعداد صفحات | 38 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | زبان و ادب فارسي - دانشگاه آزاد اسلامي، واحد سنندج - مصوب دانشگاه آزاد سال 13 پیاپی 46 |
تاریخ انتشار | بهار - 1400 |
محدوده صفحات | 173-136 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | شخصیت زن شخصیت زن از دیدگاه مولوی زن در ادبیات زن در اشعار مولانا زن در مثنوی معنوی زن در ادبیات ایران مثنوی معنوی مولوی زن در ادب پارسی صفات حکایتهای مثنوی داستانهای مثنوی صفات زن |
چکیده |
ادبیّات هر قومی فرهنگ آن قوم و بیانگر نگرش آنان به هستی است و در حقیقت هویّت هر جامعه در ادبیّات آن متجلّی است. در ادبیّات ملل و اقوام مختلف، دیدگاه های متفاوتی نسبت به شخصیّت زنان وجود دارد. با تأمّلی در نوع نگرش آفریننده مثنوی، می توان به نوع آمیختگی فرهنگ ها و تأثیرپذیری آن ها از یکدیگر پی برد. بررسی نقش زنان در اغلب داستان های مشهور عرفانی و نقش آفرینی و بازتاب سیمای متفاوت آنان در طول حکایت ها، در شمار بحث هایی است که همیشه مورد مناقشه اهل فن و تحقیق بوده است. نتایج تحقیق نشان میدهد، نگاه مولوی به زن نگاهی نسبی و دوسویه است. گاه زن در آثار او پلی است از عشق مجازی به عشق حقیقی و نمایشگر جلوهی جمال و جلال حق تعالی، که به راستی و درستی مقصود او را از خلقت زن بیان میدارد.گاهی نیز زن در اشعار او تنها به صورت تمثیلی برای درک بهتر پیام در نقش های نمادین پست آورده میشود که با حضورش مفاهیم اخلاقی بزرگی را میتوان پند گرفت. بررسی صفات و نقش زنان در داستان های مثنوی موجب می شود، تا آن ها را بهتر شناخته، و کنش ها و واکنش های آنان در طول داستان ها، به درستی مشخّص شود. لذا نگارنده ی این رساله، به روش توصیفی-تحلیلی و گردآوری اطّلاعات به شیوه ی کتابخانه ایی، کوشیده است که جنبه های برجسته شخصّیت و صفات زنان در مثنوی از جمله: نفس، عشق، زیبایی، ازدواج، عفاف و غیرت، مادری، ترس، ظاهربینی و مکر، که مبتنی بر تحلیل باشد، بپردازد. |
کد مقاله | 41345 |
تعداد بازدید | 247 |
|