عنوان
|
جامعهپذیری جنسیت و جدال زیرساختهای زبانی مردانه و زنانه در شعر فارسی و عربی (بر اساس دیدگاه نقدی عبدالله غذامی) |
تعداد صفحات
|
24 |
نویسنده
|
علی پروانه - علی سلیمی - تورج زینی وند - شهریار همتی |
مشخصات نشریه
|
کاوشنامه ادبیات تطبیقی (نقد و ادبيات تطبيقي) - دانشگاه رازی کرمانشاه - علمی پژوهشی شماره 1 پیاپی 41 |
تاریخ انتشار
|
بهار - 1400 |
محدوده صفحات
|
60-37 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
شعر فارسی شاعران زن زبان مردانه جامعهپذیری جنسیتی زبان زنانه شعر زنان شعر عربی زبان زنانه در ادبیات نقد فرهنگی شعر مردانه عبدالله غذامی زیرساختهای زبانی شاعران مرد زیرساختهای زبانی مذکر زیرساختهای زبانی مؤنث
|
چکیده
|
ادبیات از دیرباز مانند دیگر فعالیت های فکری و معنوی انسان هدف و منظوری اجتماعی و فرهنگی داشته است. لذا به موازات تحوّلات جامعه، دستخوش دگرگونی گشته و آینۀ تمام نمای جامعۀ خویش بوده است. با مروری بر ادبیات ملل، می توان نحوۀ تأثیرپذیری آن را از مقوله های جنسیت، زبان و فرهنگ مشاهده کرد.
وجود تشابه و نقاط مشترک فراوان بین شعر فارسی و عربی، ضرورت تطبیق دیدگاه نقدیِ غذامی را بین دو ادبیات ایجاب کرده است. این پژوهش، که با روش توصیفی و تحلیلی صورت گرفته است، در تلاش است تا نقاط مشترک بین دو ادب را از زاویۀ دیگر بازگو کند.
نتیجه اینکه، شعر عربی و فارسی از همان ابتدا عرصۀ جدال زیرساخت های زبانی مذکر و مؤنث بوده است. در دورۀ کلاسیک، زبان مذکر و نرینه محور حاکم است و اگر معدود زنانی پای در عرصۀ شعر و شاعری گذاشتند، به ناچار و به اجبار فرهنگ و گفتمان شعری رایج آن زمان، زبانی مردانه داشتند. در دوران معاصر و با ارتباط شرق با غرب، آشنایی با جنبش های آن و در نتیجه آزادی عمل بیشتر، بستر مناسب برای آگاهی زنان از وضع خویش فراهم آمد و در فعالیت های اجتماعی و فرهنگی نقش پررنگتری داشتند. با ورود زنان به عرصۀ شعر، زبان شعری در هر دو ادب، آن فخامت و مردانگی دوران کلاسیک خود را از دست داد و با پذیرش ویژگی های زبانی زنانه، دچار نرمی، لطافت و انعطاف پذیری بیشتری شد. نازک الملائکه و فروغ فرخزاد، از پایه گذران زیرساخت های زبانی زنانه در شعر بودند و با آگاهی کامل به ابراز احساسات زنانه در شعر می پرداختند.
|