عنوان | ازدواج بیمار در فقه مذاهب اسلامی |
تعداد صفحات | 20 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فقه مقارن - دانشگاه مذاهب اسلامي سال 8 پیاپی 15 |
تاریخ انتشار | بهار و تابستان - 1399 |
محدوده صفحات | 262-243 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | ازدواج فقه فقهای شیعه ازدواج مریض فقهای امامیه فقهای اهل سنت فقه امامیه فقه اهل سنت بیمار مذاهب اسلامی دیدگاه فقها بیماران زن فوت زوج دیدگاه فقهی فقه مذاهب فوت زوجه سد ذرایع بیماران مرد فقه مالکی فقهای مالکی مرض موت |
چکیده |
ازدواج شخص بیمار منجر به فوت و آثاری که بر آن مترتب میشود از مسائل اختلافی بین امامیه و اهلسنت است. بررسی تطبیقی آراء فقها در این زمینه بیانگر آن است فقهای امامیه در ازدواج مرد بیمار، برای جلوگیری از ضرر رساندن زوج به وراث و ترتب آثار بر ازدواج وی، نزدیکی را شرط صحت ازدواج و ترتب آثار مهریه و ارث بر آن قرار دادهاند و در صورت عدم نزدیکی و فوت بیمار، عقد نکاح را باطل میدانند ولی مراد، بطلان حقیقی نیست، بلکه مراد آن است که احکام عقد نکاح مثل مهریه، ارث و عده وفات بر آن مترتب نخواهد شد؛ چرا که اگر مراد از بطلان، بطلان حقیقی باشد، خلف و دور لازم میآید. این در حالی است که فقهای امامیه صحت ازدواج زن بیمار و ترتب آثار عقد نکاح بر آن را مشروط به نزدیکی ندانستهاند. جمهور فقهای اهلسنت بهجز مالکیه، ازدواج مرد یا زن بیمار را مطلقاً (چه نزدیکی صورت گرفته باشد، چه نگرفته باشد) صحیح دانسته و در صورت فوت زوج بیمار معتقدند زوجه مستحق دریافت مهرالمسمی و ارث است و زوج نیز در صورت فوت زوجه بیمار مستحق ارث است، فقهای مالکیه از مذاهب اهلسنت، بین موردی که زوجه از بیماری مرد آگاه باشد و موردی که آگاهی نداشته باشد، قائل به تفصیل شده و معتقدند گرچه در هر دو مورد عقد ازدواج باطل است ولی در صورت عدم آگاهی، زوجه میتواند پس از بهبودی زوج از بیماری، مهریه خود را دریافت نماید. |
کد مقاله | 41014 |
تعداد بازدید | 108 |
|