عنوان
|
اثربخشی مداخله مددکاری اجتماعی مبتنی بر رویکرد تلفیقی (زوج درمانی یکپارچه نگر و روان درمانی مثبت نگر) بر سازگاری زناشویی و بخشش در زوجین دارای روابط فرازناشویی |
تعداد صفحات
|
33 |
نویسنده
|
معصومه مایلی - طلعت الهیاری - فرامرز سهرابی اسمرود - محمدتقی کرمی قهی |
مشخصات نشریه
|
پژوهشنامه مددکاری اجتماعی (مصوب وزارت علوم) سال 5 پیاپی 18 |
تاریخ انتشار
|
زمستان - 1397 |
محدوده صفحات
|
33-1 |
کلید واژه
|
زوج درمانی روابط فرازناشویی بخشش زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره سازگاری زناشویی اسلامشهر (تهران) زوج درمانی یکپارچهنگر رویکرد تلفیقی بخشش زناشویی رویکرد یکپارچهنگر روان درمانی مثبتگرا مددکاری اجتماعی زوج درمانی تلفیقی درمان مثبت نگر
|
چکیده
|
پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی مداخله طراحی شده (ترکیب زوج درمانی یکپارچهنگر و روان درمانی مثبت نگر) بر بخشش و افزایش سازگاری زناشویی پرداخته است. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری از بین زوجین مراجعه کننده به کلینیکهای مشاوره و مددکاری اجتماعی شهرستان اسلامشهر بودند و 30 زوج (30 نفر مرد و 30 نفر زن)، به صورت در دسترس انتخاب و سپس به طور تصادفی در دو گروه 15 زوجی (گروه آزمایش و گروه گواه) قرار گرفتند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر و پرسشنامه بخشش ری استفاده شد. در اجرای مداخله درمانی، گروه آزمایش به مدت پانزده جلسه به شیوه فردی، مداخله طراحی شده را دریافت کردند، درحالی که گروه گواه هیچ گونه مداخلهای دریافت نکردند. دادهها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر در نرم افزار SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از اثر بخشی رویکرد مداخلاتی بر افزایش سازگاری زناشویی و افزایش بخشش بین زوجین بود. مجذور اتا نشان داد 9/97 % واریانس متغیر بخشش و 3/93 % واریانس متغیر سازگاری توسط این رویکرد مداخله، تبیین میشوند.
|