عنوان | اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رابطه والد فرزندی، استرس والدگری و سخترویی مادران دارای فرزند با اختلال کم توجهی بیش فعالی |
تعداد صفحات | 24 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | روانشناسی افراد استثنایی (مصوب وزارت علوم) سال 10 پیاپی 38 |
تاریخ انتشار | تابستان - 1399 |
محدوده صفحات | 230-207 |
کلید واژه | سنندج سخترویی اختلال بیش فعالی کم توجهی رابطه والد فرزند رابطه مادر کودک درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) کودکان دارای فزون کنشی/ نارسایی توجه استرس والدگری |
چکیده |
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به شیوه گروهی بر رابطه والد-فرزندی، استرس والدگری، و سخترویی در مادران دارای فرزند با اختلال کم توجهی-بیش فعالی بود. روش پژوهش نیمه تجربی با شیوه پیشآزمون-پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری، شامل تمام مادران دارای فرزند با اختلال کم توجهی/ بیشفعالی بود که کودکانشان در مدارس شهر سنندج مشغول به تحصیل بودند. از میان آنها به روش نمونه گیری در دسترس ابتدا 30 نفر که ملاکهای ورود به پژوهش را داشتند انتخاب و سپس با گمارش تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه رابطه مادر-کودک (پیانتا، 1992)، شاخص تنیدگی والدینی (آبیدین، 1995) و پرسشنامه سخترویی (کوباسا، 1979). گروه آزمایش تحت درمان گروهی پذیرش و تعهد، طی 8 جلسه دو ساعته قرار گرفت و گروه کنترل، هیچگونه مداخله ای دریافت نکرد. در مرحله پسآزمون، پرسشنامههای فوق روی هر دو گروه مجدداً اجرا شد. همچنین برای پیگیری اثرات مداخله، پس از 2 ماه ابزارهای پژوهش دوباره اجرا شدند. برای تحلیل دادهها از روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که در مرحله پسآزمون، نمرات استرس والدگری کاهش یافته، رابطه والد فرزندی و سخترویی در مادران گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بهطور معنیداری افزایش یافته است و این افزایش در مدت پیگیری دو ماهه تغییر چشمگیری نیافته است. بنابراین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر استرس والدگری، سخترویی، و رابطه والد فرزندی مادران دارای فرزند با اختلال کم توجهی/ بیشفعالی مؤثر بوده است. |
کد مقاله | 40967 |
تعداد بازدید | 144 |
|