عنوان
|
مقایسه اثربخشی زوج درمانی خودتنظیمی با رفتار درمانی دیالکتیک بر کاهش دلزدگی زناشویی زوجهای متقاضی طلاق |
تعداد صفحات
|
19 |
نویسنده
|
حسین حبیب اله زاده - عبدالله شفیع آبادی - محمد قمری |
مشخصات نشریه
|
پژوهشهای كاربردی روانشناختی (مصوب وزارت علوم) شماره 4 |
تاریخ انتشار
|
زمستان - 1399 |
محدوده صفحات
|
199-181 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
زوج درمانی دلزدگی زناشویی خودتنظیمی تهران زوجین متقاضی طلاق درمان دیالکتیک رفتاری رفتار درمانی طلاق زوج درمانی خودتنظيمی زوجهای تهرانی دلزدگی زوجین
|
چکیده
|
هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی زوجدرمانی خودتنظیمی با رفتاردرمانی دیالکتیک بر کاهش دلزدگی زناشویی زوجهای متقاضی طلاق بود. روش پژوهش حسب هدف کاربردی، و بر حسب نحوه گردآوری اطلاعات از نوع شبه آزمایشی بود که با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری دو ماهه با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری شامل زوجهای متقاضی طلاق مراجعهکننده به دادگاه خانواده شعبه باهنر شهر تهران در سال 1397 بود. از میان آنها 24 زوج به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (هر گروه هشت زوج) و کنترل (هشت زوج) قرار گرفتند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه استاندارد دلزدگی زناشویی پاینز (CBM) بود. آزمودنیها در سه مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری به این پرسشنامه پاسخ دادند. گروههای آزمایش طی هشت جلسه 90 دقیقهای تحت آموزش زوجدرمانی خودتنظیمی و رفتاردرمانی دیالکتیک قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. تحلیل دادهها در نرم افزار 22 spss با بهرهگیری از آزمون تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر و LSD نشان داد زوجدرمانی خودتنظیمی و رفتاردرمانی دیالکتیک، در کاهش دلزدگی زناشویی در مرحله پسآزمون و پیگیری مؤثر بودهاند (0/01 > P)؛ اما تأثیر رفتاردرمانی دیالکتیک بر کاهش دلزدگی زناشویی بیشتر بود. بنابراین، از رفتاردرمانی دیالکتیک و زوجدرمانی خودتنظیمی، میتوان بهعنوان شیوههای کاربردی در کاهش دلزدگی زناشویی و پیشگیری از طلاق استفاده کرد.
|