عنوان
|
مقایسه اثربخشی درمان راه حل مدار و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و خودکارآمدی زنان خانه دار |
تعداد صفحات
|
15 |
نویسنده
|
فرخنده تقوی - مریم غلامزاده جفره - مسعود شهبازی |
مشخصات نشریه
|
روانشناسی تحلیلی شناختی (مصوب دانشگاه آزاد) سال 11 پیاپی 43 |
تاریخ انتشار
|
زمستان - 1399 |
محدوده صفحات
|
53-39 |
کلید واژه
|
زنان خانهدار رضایت زناشویی کیفیت زندگی زنان خودکارآمدی کیفیت زندگی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بهبود کیفیت زندگی درمان راه حل مدار بهبهان (شهرستان) خودکارآمدی زنان
|
چکیده
|
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان راه حل مدار و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد از لحاظ افزایش کیفیت زندگی و خودکارآمدی زنان خانه دار بود. روش: روش پژوهش نیمهتجربی از نوع طرح پیشآزمون پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری، زنان خانه دار شهر بهبهان در نیمه دوم سال 1398 بود که به روش نمونهگیری هدفمند، تعداد 45 نفر واجد شرایط انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در گروههای آزمایش و گواه قرار گرفتند و به پرسشنامه کیفیت زندگی (WHOQOL-BREF) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر (SES) پاسخ دادند. گروه گواه در انتظار ماند و گروه درمان راهحلمدار طی 8 جلسه 120دقیقهای و گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد طی 12جلسه 90 دقیقهای مداخلهها را دریافت نمودند؛ در پایان، مجدداً آزمودنیهای سه گروه، توسط پرسشنامهها ارزیابی شدند. دادهها توسط تحلیل کوواریانس و در نظر گرفتن سطح معناداری 05/0 p ≤ در نرمافزار SPSS24 تحلیل شدند. یافتهها: به طورکلی یافتههای این پژوهش ضمن تأئید اثربخشی درمان راه حل مدار و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود کیفیت زندگی و خودکارآمدی زنان خانهدار، نشان داد که درمان راهحل مدار با توجه به میانگین کیفیت زندگی و خودکارآمدی زنان خانهدار این گروه آزمایشی (گروه درمان راهحل مدار) نسبت به میانگین گروه مداخلة درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب افزایش بیشتر کیفیت زندگی و خودکارآمدی زنان خانهدار شده است. بنابراین، درمان راهحل مدار در افزایش کیفیت زندگی و خودکارآمدی موثرتر از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بوده است. نتیجهگیری: علاوه بر اینکه از این شیوههای درمانی میتوان بهعنوان درمانهای مؤثر برای بهبود کیفیت زندگی و خودکارآمدی زنان خانهدار استفاده کرد؛ تقدم استفاده در درمان مشکلات زناشویی با درمان راهحلمدار است.
|