عنوان
|
اثربخشى زوج درمانی هیجان مدار در مقایسه با رویکرد واقعیت درمانى بر انعطافپذیری کنشى و تحمل پریشانى زوجها |
تعداد صفحات
|
22 |
نویسنده
|
زهرا حسین زاده - شهره قربان شیرودی - جواد خلعتبری - محمدعلی رحمانی |
مشخصات نشریه
|
روانشناسی کاربردی (مصوب وزارت علوم) شماره 2 پیاپی 54 |
تاریخ انتشار
|
تابستان - 1399 |
محدوده صفحات
|
122-101 |
کلید واژه
|
زوج درمانی درمان متمرکز بر هیجان تهران واقعیت درمانی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره انعطافپذیری کنشی زوج درمانی هیجان مدار تحمل پریشانی زوجهای تهرانی اثربخشی واقعیت درمانی
|
چکیده
|
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسة اثربخشی زوجدرمانی هیجان مدار و زوجدرمانی واقعیت درمانى بر انعطافپذیری کنشى و تحمل پریشانى بود. روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه گواه و پیگیری سه ماهه و جامعة آماری زوجهای مراجعه کننده به مراکز مشاورة آوای درون، رهنما، و بیمارستان مهر شهر تهران در سال 1397 بود که 60 زوج داوطلب به پرسشنامة انعطافپذیری کنشی کونور و دیویدسون (2003) و تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) پاسخ دادند و پس از غربالگری 45 زوج انتخاب به صورت تصادفی در گروه آزمایشی هیجان مدار، گروه آزمایشی واقعیت درمانی، و گروه گواه (در هر گروه 15 زوج) جایگزین شدند. هر دو گروه آزمایش به مدت هشت جلسة 90 دقیقهای تحت مداخله هیجان مدار جانسون (2012) و واقعیت درمانی گلاسر (1395) قرار گرفته و دادهها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط اندازههای مکرر تحلیل شد. یافتهها: یافتهها: نتایج حاکی از تأثیر مداخلة هیجان مدار بر انعطافپذیری کنشی ( 75/29 = F ، 001/0 = P ) و تحمل پریشانی (14/12 = F ، 004/0 = P ) و تأثیر مداخلة واقعیت درمانی بر انعطافپذیری کنشی (14/12 = F ، 004/0 = P ) و تحمل پریشانی (14/12 = F ، 004/0 = P ) و پایداری این تأثیرها در مرحله پیگیری بود. نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که تفاوت بین دو روش زوجدرمانی معنادار نیست (18/0 < P ). نتیجهگیری: هر دو مداخله موجب شد تا زوجها تمرکز را از رفتار همسر خود برداشته و بر رفتار خود متمرکز شوند و ضمن افزایش تحمل، با یادگیری برنامة ارتباط درست، توانستند روابط خویش را بهبود ببخشند.
|