عنوان | خنده و کنش جنسی در بن مایه دختری که نمی خندد |
تعداد صفحات | 24 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فرهنگ و ادبیات عامه - دانشگاه تربیت مدرس سال 8 پیاپی 35 |
تاریخ انتشار | آذر و دی - 1399 |
محدوده صفحات | 56-33 |
کلید واژه | خنده اسطوره قصههای پریان داستان ایرانی بن مایه آمیزش جنسی کنش جنسی اساطیر ایران آزمون ازدواج خنداندن دختر خنده جادویی الگوی فرامتنی پراپ خنداندن دختری که نمی خندد |
چکیده |
نگارندگان در نوشتار پیش رو بر آن اند تا به تبیین و تحلیل بن مایه ای در قصه های ایرانی بپردازند که ناشناخته مانده است: خنداندن دختری که نمی خندد. خنداندن دختر در این بن مایه، که شرط ازدواج با اوست، از یک سو کنشی است جادویی که باروری او را در پی دارد و از دیگر سو کنشی است جنسی؛ بدین معنا که با آمیزش جنسی گره می خورد. بر اساس پیوند میان قصۀ پریان و باورهای دینی کهن می توان ردپای دو گونه از اندیشۀ جادویی دینی را در بنمایۀ یادشده یافت: نخست، تفکری که زن را برای بار گرفتن بی نیاز از مرد می داند و باروری را مرهون کنشی جادویی، همچون خنده، می بیند؛ و دوم، اندیشه ای که نقش مرد را در فرایند بارورسازی زن شناخته و پذیرفته است. افزون بر این، بر پایۀ پیوند میان قصۀ پریان و اسطوره می توان اسطورۀ مرتبط با این بن مایه را بازیافت؛ اسطوره ای که اکنون در میان اساطیر شناختهشدۀ ایرانی از آن نشانی نمی یابیم. |
کد مقاله | 40328 |
تعداد بازدید | 177 |
|