عنوان
|
تأثیر برنامه درمانی مبتنی بر تعامل والد کودک (PCIT) بر رابطه خانواده با کودکان دارای اختلال طیف اتیسم |
تعداد صفحات
|
18 |
نویسنده
|
فرشته جوادی - سعید حسنزاده - غلامعلی افروز - سوگند قاسم زاده نساجی |
مشخصات نشریه
|
پژوهشهای كاربردی روانشناختی (مصوب وزارت علوم) شماره 3 |
تاریخ انتشار
|
پائیز - 1399 |
محدوده صفحات
|
54-37 |
کلید واژه
|
روابط خانوادگی اتیسم تهران رابطه والد فرزند درمان تعامل والد کودک روابط با خانواده والدین کودکان با اختلال اتیسم
|
چکیده
|
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر برنامه درمانی مبتنی بر تعامل والد کودک (PCIT) بر رابطه خانواده با کودکان دارای اختلال طیف اتیسم بود. روش پژوهش برحسب هدف کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با گروه لیست انتظار بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیهی کودکان با تشخیص اختلال طیف اتیسم سنین ۳ تا ۷ سال بود. نمونه بر روی ۲۷ کودک (۵ دختر و ۲۲ پسر) با اختلال طیف اُتیسم (3 تا 7 سال) در مرکز پدیده در محله شهران تهران (انتخاب شده از بین مراکز توانبخشی کودکان با اختلال طیف اُتیسم) و در سال ۱۳۹۷ انجام شد. آزمودنیها از طریق نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند و بهطور تصادفی در دو گروه ۱۵ و ۱۲ نفری مداخله ای و لیست انتظار قرار گرفتند. ابزار گردآوری دادهها مقیاس اندازهگیری اتیسم گیلیام، ویرایش دوم (GARS-2) و پرسشنامه رابطه والد-کودک پیانتا (CPRS) بودند؛ همچنین دادهها به روش اندازهگیریهای مکرر مورد تحلیل قرار گرفت. گروه مداخله به مدت ۱۳ جلسه 60 دقیقهای بهصورت گروهی، هفتهای دو بار تحت برنامه درمانی تعامل والد کودک (PCIT) قرار گرفت و پرسشنامه رابطه والد-کودک پیانتا را تکمیل کردند. یافتههای بهدستآمده از آزمون اندازهگیری مکرر، نشان داد PCIT به کاهش تعارض و وابستگی و افزایش نزدیکی انجامید؛ بنابراین، میتوان گفت که برنامه درمانی مبتنی بر تعامل والد کودک (PCIT)، باعث افزایش تعامل مثبت والدین و فرزندان طیف اتیسم میشود و میتوان از این روش برای افزایش کارآمدی و افزایش تعاملات خانوادگی استفاده کرد.
|