عنوان
|
اثربخشی درمانهای شناختی رفتاری گروهی و درمان مثبت نگر بر سرسختی روانشناختی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت نوع دو |
تعداد صفحات
|
18 |
نویسنده
|
روناک طاهرپور - حمیدرضا حاتمی - حسن احدی - غلامرضا ذاکری پور - مریم کلهرنیا گلکار |
مشخصات نشریه
|
فرهنگی تربیتی زنان و خانواده (فرهنگی - دفاعی زنان و خانواده سابق) سال 15 پیاپی 51 |
تاریخ انتشار
|
تابستان - 1399 |
محدوده صفحات
|
168-151 |
کلید واژه
|
کیفیت زندگی زنان سرسختی روانشناختی تهران بیماران مزمن مشاوره گروهی با رویکرد شناختی رفتاری کیفیت زندگی دیابت نوع 2 بیماریهای مزمن رویکرد شناختی رفتاری درمان مثبت نگر
|
چکیده
|
دیابت نوع دو از بیماری های مزمن و شایع است که باعث به خطر افتادن سلامت روانی افراد میشود. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان های شناختی رفتاری گروهی و درمان مثبت نگر بر افزایش سرسختی روانشناختی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. این مطالعه به روش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل انجام شد. جامعه مورد مطالعه افراد مبتلا به دیابت نوع دو شهر تهران در سال 95 ـ 96 بودند. نمونه آماری پژوهش 45 نفر (سه گروه 15 نفره) از افراد مبتلا به دیابت نوع دو بود که برای انتخاب آنها از روش نمونهگیری در دسترس استفاده شد. دو گروه مداخله بهترتیب در جلسات مداخله ای درمان های شناختی رفتاری گروهی و درمان مثبتنگر قرار گرفتند و در این مدت گروه کنترل، مداخله ای را دریافت نکردند. داده ها با پرسشنامه های استاندارد گردآوری، و با کمک نرم افزار SPSS نسخه 22 تحلیل گردید. نتایج آزمون مانکووا نشان داد که درمان شناختی رفتاری و درمان مثبت نگر بر بهبود کیفیت زندگی و افزایش سرسختی روانشناختی بیماران مؤثر است (01/0 > P). همچنین نتایج آزمون t نشان داد در برخی از مؤلفه ها تأثیر درمان های شناختی رفتاری گروهی از درمان مثبت نگر مطلوبتر است و تأثیر بیشتری بر بهبود کیفیت زندگی و سرسختی روانشناختی در زنان مبتلا به دیابت نوع دو دارد. به نظر میرسد درمانهای شناختی رفتاری گروهی و درمان مثبت نگر به عنوان درمان انتخابی در بهبود سطح کیفیت زندگی و افزایش سرسختی روانشناختی بیماران از اثربخشی مطلوبی برخوردار باشد؛ لذا استفاده از این مداخلات روانشناختی در محیط های درمانی پیشنهاد می شود.
|