عنوان | اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر طرحواره بر حساسیت اضطرابی در زنان متأهل |
تعداد صفحات | 8 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | مطالعات ناتواني |
تاریخ انتشار | 1399 |
کلید واژه | زنان متأهل تهران طرحواره درمانی زنان شهر تهران طرحوارهها حساسیت اضطرابی منطقه 5 تهران زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره طرحواره درمانی گروهی آموزش طرحواره درمانی |
چکیده |
هدف: باتوجه به شیوع فراوان اختلالات اضطرابی و نقش حساسیت اضطرابی در شکلگیری این اختلالات، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مبتنیبر طرحواره بر حساسیت اضطرابی زنان متأهل انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر، نیمهتجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون و گروه گواه بود. جامعهٔ آماری مراجعان زن متأهل مرکز مشاورهٔ منطقهٔ پنج تهران بودند. حجم نمونه با نرمافزار G*power سی نفر محاسبه شد. داوطلبان بهشیوهٔ در دسترس با درنظرگرفتن معیارهای ورود و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. حساسیت اضطرابی دو گروه با پرسشنامهٔ تیلور و کاکس (۱۹۹۸) سنجیده شد. گروه آزمایش سیزده جلسه آموزش مبتنیبر طرحواره، دریافت کرد. شرکتکنندگان پس از آموزش و یکماه بعد پرسشنامه را تکمیل نمودند. جهت تحلیل دادهها از نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۴، تحلیل واریانس اندازههای مکرر، آزمون تعقیبی بونفرونی و سطح معناداری برابر با ۰٫۰۵ استفاده شد. یافتهها: میانگین حساسیت اضطرابی در گروه آزمایش پیش و پس از آموزش ۰٫۸ ± ۴٫۶ و ۰٫۷ ± ۳٫۳ و در گروه گواه ۱٫۴ ± ۴٫۱ و ۱٫۵ ± ۴٫۳ بهدست آمد که بیانگر تغییر حساسیت اضطرابی در گروه آزمایش درمقایسه با گروه گواه است (۰٫۰۰۱ > p). نتایج پیگیری یکماه بعد در گروه آزمایش ۰٫۶ ± ۳٫۲و در گروه گواه ۰٫۸ ± ۴٫۰۱ بود که نشاندهندهٔ پایداری نتایج بود (۰٫۰۰۱ > p). نتیجهگیری: بر اساس یافتههای این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که آموزش مبتنیبر طرحواره به بهبود حساسیت اضطرابی میانجامد. |
کد مقاله | 39863 |
تعداد بازدید | 154 |
|