عنوان
|
اثر خانوادهگرایی بر خودکمبینی، انگیزش تحصیلی و عزت نفس با میانجیگری رابطه مادر دختر |
تعداد صفحات
|
16 |
نویسنده
|
ذبیح الله عباسپور - سامره کریمی - عباس امان الهی |
مشخصات نشریه
|
دوفصلنامه روانشناسی فرهنگی (مصوب وزارت علوم) سال 3 شماره 2 |
تاریخ انتشار
|
پاییز و زمستان - 1398 |
محدوده صفحات
|
123-108 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
روابط مادر و دختر دانشآموزان دختر عزت نفس دختران خانوادهگرایی انگیزش تحصیلی دانشآموزان دختر دبیرستانی دختر سال اول دبیرستان رابطه والد فرزند عزت نفس خودکمبینی دانشآموزان دوم دبیرستان عزت نفس دانشآموزان مسجد سلیمان (شهرستان) دانشآموزان متوسطه اول
|
چکیده
|
هدف این تحقیق بررسی نقش واسطهای رابطۀ مادر دختر در رابطۀ بین خانوادهگرایی با خودکمبینی، انگیزش تحصیلی، عزت نفس دانشآموزان متوسطۀ اول و دوم شهرستان مسجدسلیمان بود. جامعۀ آماری این پژوهش دانشآموزان دختر متوسطۀ اول و دوم شهرستان مسجدسلیمان بودند که از بین آنها، 250 نفر بهشیوۀ نمونهگیری تصادفی چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، مقیاس خانوادهگرایی نگرشی، مقیاس انگیزش تحصیلی، مقیاس عزت نفس روزنبرگ و مقیاس رابطۀ والد فرزند بودند. برای تحلیل دادهها از معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین خانوادهگرایی با انگیزش تحصیلی، عزت نفس و رابطۀ مادر دختر رابطۀ مثبت و معنادار و بین خانوادهگرایی با خودکمبینی رابطۀ منفی و معنادار وجود دارد. پس از حذف دو مسیر غیر معنادار، مدل نهایی برازندگی مناسبی را نشان داد. نتایج معادلات ساختاری نشان داد که خانوادهگرایی هم بهصورت مستقیم و هم بهصورت غیر مستقیم و از طریق رابطۀ مادر دختر بر انگیزش تحصیلی اثر مثبت و معنادار داشت. همچنین خانوادهگرایی از طریق رابطۀ مادر دختر اثر غیر مستقیمی بر عزت نفس و خودکمبینی داشت. زندگی با ارزشهای خانوادگی و ارجح قرار دادن خانواده بر خود فرد میتواند باعث ایجاد احساس تعلق شود. ارزشهای خانوادگی شامل روابط نزدیک با اعضای خانوادۀ گسترده، ابراز عشق و علاقه، نصیحتشنوی از اعضای خانواده در موقعیتهای دشوار، مسئولیتپذیری و مشارکت فکری در زمان تصمیمگیریها میتواند کیفیت تعاملات خانوادگی بهخصوص رابطۀ مادر را تسهیل کند. این روند میتواند مبنای سلامت روان و سایر موفقیتهای دانشآموزان باشد.
|