عنوان | ممنوعیت تنبیه بدنی کودکان توسط معلمان و مربیان با تأکید بر نقش روحانیون و رهبران دینی در مقابله با آن |
تعداد صفحات | 12 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | دوفصلنامه حقوق بشر - دانشگاه مفید شماره 1 پیاپی 13 |
تاریخ انتشار | بهار و تابستان - 1391 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 48-37 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | روحانیت روحانیون تنبیه کودکان توسط مربیان کودک آزاری فقه امامیه تنبیه تنبیه بدنی خشونت علیه کودکان محیط آموزشی کودک آزاری جسمانی خشونت بدنی آموزههای دینی تنبیه کودک راهکارهای مقابله با کودک آزاری رهبران دینی مقابله با خشونت |
چکیده |
یکی از ابعاد نگرانکننده و فراگیر کودک آزاری و خشونت، تنبیه بدنی کودکان توسط معلمان، مربیان و کارکنان محیطهای آموزشی است. بهرغم آنکه در مقررات داخلی و بینالمللی، به ویژه پیماننامه حقوق کودک، ناروایی چنین اقداماتی مورد تأکید قرار گرفته و افزون بر آن، پیامدهای ناگوار آزار و تنبیه بدنی در جسم و روان کودکان مشخص شده است، با این وجود، بسیاری بر اساس پندارهای بیپایه و رسمهای غلط، حق تنبیه بدنی را برای معلمان و مربیان باور دارند و عدهای نیز با استناد به برخی آموزههای دینی این حق را تأیید و حتی ولایت بر تنبیه بدنی را برای معلم قائل شدهاند. در این نوشتار تلاش شده است ضمن تأکید بر ممنوعیت تنبیه بدنی کودکان توسط معلمان و مربیان از دیدگاه مقررات داخلی و بینالمللی، ناروایی آن از دیدگاه فقه اسلامی نیز بیان شود و سپس به نقش مؤثر و فراگیر رهبران و روحانیون در ترویج حمایت از کودکان، مقابله با خشونت علیه آنان و رفع پندارها و باورهای نادرست پرداخته شود، عامل مهمی که در هشتمین بیانیه مجمع جهانی مذاهب برای صلح (کیوتو- 2006) مورد عنایت قرار گرفته و متأسفانه تاکنون به طور شایسته بهرهبرداری نشده است. |
کد مقاله | 39480 |
تعداد بازدید | 228 |
|