عنوان | پیامدهای تنبیه بدنی کودکان توسط والدین در محیط خانه و خانواده |
تعداد صفحات | 10 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | دوفصلنامه حقوق بشر - دانشگاه مفید شماره 2 پیاپی 12 |
تاریخ انتشار | پاییز و زمستان - 1390 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 98-89 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | خشونت خانگی تنبیه فرزندان تنبیه کودکان توسط والدین کودک آزاری والدین کودک آزار تنبیه تنبیه بدنی خشونت علیه کودکان کودک آزاری جسمانی محیط خانواده خشونت خانگی علیه کودکان تنبیه کودک پی آمدهای تنبیه کودکان |
چکیده |
طرز رفتار بزرگسالان اثر عمیقی بر شخصیت کودکان و عادات کسب شده توسط آنها دارد. تنبیه به معنای آگاهانیدن، بیدار کردن، واقف گردانیدن به چیزی و آگاه و هوشیاری کردن آمده است. تنبیه بدنی به معنای استفاده از نیروی فیزیکی جهت ایجاد درد بدون صدمه، به منظور تربیت (تصحیح یا کنترل رفتار) کودک می باشد. تنبیه بدنی یک نوع کودک آزاری و شایع ترین نوع خشونت در خانواده است که موجب نقض حقوق کودک می شود. معمولاً روان شناسان تنبیه بدنی را جایز نمیدانند. تنبیه بدنی دارای اثرات مخرب کوتاه و بلند مدت بر جسم و روح کودک میباشد و عوارض نامطلوبی همچون ترس، عدم یادگیری رفتار درست، توجیه صدمه زدن به دیگران، پرخاشگری نسبت به عامل تنبیه کننده، جانشین شدن یک پاسخ نامطلوب به جای پاسخ نامطلوب دیگر و الگو برداری از آن توسط دیگران را به همراه دارد. پژوهشها حاکی از آن است که مادران خانهدار و دارای سطح تحصیلات پایین، بیشتر از تنبیه بدنی استفاده میکنند و مشکلات رفتاری مثل پرخاشگری عملی و کلامی، گوشهگیری و عدم همکاری در کودکانی که توسط والدین تنبیه میشدند نسبت به آنها که تنبیه نمیشدند بیشتر میباشد. بنابراین، آموزش اثرات بد تنبیه بدنی بر جسم و روح کودک به والدین و نیز آموزش روشهای تربیتی مثبت به آنها می تواند در کاهش استفاده از تنبیه بدنی به عنوان یک روش تربیتی موثر باشد علاوه بر این، بهتر است از روشهای جانشین تنبیه همچون اشباع، گذشت زمان، تقویت رفتار ناهمساز و نادیده گرفتن استفاده کرد. |
کد مقاله | 39479 |
تعداد بازدید | 211 |
|