عنوان | تنبیه بدنی کودکان در پرتو سیاست جنایی حکومت دینی |
تعداد صفحات | 18 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | دوفصلنامه حقوق بشر - دانشگاه مفید شماره 2 پیاپی 12 |
تاریخ انتشار | پاییز و زمستان - 1390 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 56-39 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | بزهکاری کودکان کنوانسیون حقوق کودک رفتار نابهنجار تنبیه بدنی نظام حقوقی ایران سیاست جنایی حقوق کودک تنبیه کودک تأدیب کودک حکومت دینی |
چکیده |
در نظام جمهوری اسلامی ایران که ولایت مطلقۀ فقیه بر تمام ارکان و شوؤن آن حاکم است، نظرات مقام رهبری به صورت مستقیم در تعیین سیاست جنایی برای مقابله و پیشگیری از انحرافات اخلاقی و رفتاری (به عنوان بخشی از سیاست های کلی نظام) و به صورت غیرمستقیم در تصویب قوانین موافق و منطبق بر موازین شرعی ایفای نقش می کند. تأدیب و تنبیه کودکان به عنوان جزیی از سیاست جنایی، در آموزه های فقهی اسلام، به عنوان حقی برای اولیاء به رسمیت شناخته شده و قوانین مصوب نیز بر آن صحه گذاشته است؛ در عین حال، محدودیت هایی همچون رعایت حد متعارف و مصلحت، شرط اعمال این حق دانسته شده که تأثیر به سزایی در تعدیل آن و حمایت از کودکان دارد. تأدیب کودکان بزهکار از طریق دادگاه های اطفال و کانون های اصلاح و تربیت، از جمله تمهیداتی است که به نظام مند کردن سیاست جنایی مقابله با رفتارهای نابهنجار کودکان و در واقع جایگزینی تنبیه بدنی و رفتارهای خشن با عکس العمل های رسمی کنترل شده منجر می گردد. از منظر فرامرزی، الحاق مشروط جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون حقوق کودک می تواند شبهۀ مغایرت قوانین داخلی و نظرات فقهی ناظر به موضوع، با مقررات بین المللی را ایجاد نموده و تعهدات جهانی کشور را زیر سؤال ببرد. مطالعۀ این موضوع، علاوه بر توضیح جایگاه قانونی و شرعی تنبیه بدنی کودکان، موضع نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران را در قبال این سند مهم بین المللی بیش از پیش آشکار می نماید. |
کد مقاله | 39476 |
تعداد بازدید | 230 |
|