چکیده
|
در اين مقاله, با اشاره به وجود ديدگاه هاي موافق و مخالف اهليت زنان براي تصدي مرجعيت ديني, ابتدا معناي لغوي فتوا ارائه و در ادامه به بررسي ديدگاه هاي اهل سنت در اين خصوص پرداخته شده و بيان مي شود كه گرايش غالب فقهاي اهل سنت بر اهليت زن در اجتهاد و مرجعيت بوده و ذكورت را شرط ندانسته اند. همچنين ادعا مي شود كه اكثر فقهاي شيعه نيز, اعتبار ذكورت را در مفتي و مرجعيت بيان نداشته اند. نويسنده جهت اثبات جواز تصدي مرجعيت تقليد توسط زن, به قرآن كريم, احاديث, سيره عملي و عقل استناد كرده و استدلال هايي ارائه مي كند و در پايان, استدلال هاي مخالفين اين امر را تقرير و استدلال هاي نقضي آنان را بيان مي نمايد.
|