عنوان | جاذبههای عشق در صدا و سیمای شیرین |
تعداد صفحات | 16 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه پژوهشنامه ادبیات داستانی - دانشگاه رازی شماره 1 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1391 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 32-17 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | عشق مجازی عشق خسرو و شیرین نظامی گنجوی منظومه عاشقانه عشق نفسانی عشق حیوانی عشق یکسویه عشق زمینی فرهاد و شیرین |
چکیده |
در منظومۀ عاشقانۀ خسرو و شیرین، دو رابطۀ عاشقانه روایت می شود که از گونۀ عشق مجازی (عشق زمینی) است. نخست عشقی که میان خسرو و شیرین شکل می گیرد و دیگری دلبستگی یک سویۀ فرهاد به شیرین است. با توجّه به تعریف ها و نیز تقسیم بندی ای که ابن سینا از عشق ارائه کرده است، عشق خسرو و شیرین در آغاز عشق مجازی حیوانی است که بر پایـۀ زیبایی های جسمـانی و ظاهـری معشـوق شکـل می گیرد؛ یعنی خسرو با شنیدن وصف زیبایی های شیرین از زبان شاپور عاشق او می شود و شیرین نیز با دیدن تصویری که تنها نشان دهندۀ جذّابیّـت های ظاهـری خسـرو است، به او دل می بندد. در پایان داستان، این عشق مجازی حیوانی با مدیریّت شیرین بر رابطۀ عاشقانه، یعنی عفاف ورزیدن و جلوگیری از سقوط آن در گرداب هوس، به عشق مجازی نفسانی که بنیاد آن بر مشابهت و مشاکلت دو نفس (روح) است، ارتقا می یابد. عشق فرهاد به شیرین، عشقی یکسویه، ابراز نشده و ناکامیاب است. فرهاد عشق را ابراز نمیکند و در خیال خود با شیرین عشق می ورزد. این عشق مکتوم و ناکامیاب را عشق عذری نیز نمی توان به شمار آورد؛ چراکه به جز ویژگی از درد عشق مردن، فاقد دیگر ویژگی های عشق عذری، مانند وصل نخواستن و سرّ پوشاندن است. عشق فرهاد به شیرین، چنانکه گفته شد عشقی یک طرفه است؛ زیرا هیچ نشانه ای در متن داستان وجود ندارد که بیانگر تمایل شیرین نسبت به فرهاد باشد. میتوان گفت داستان عشق یکسویۀ فرهاد به عنوان روایتی فرعی برای پردازش شخصیّت خسرو و شیرین به کار رفته است. |
کد مقاله | 39416 |
تعداد بازدید | 220 |
|