عنوان | اثربخشی گروه درمانی تحلیل ارتباط متقابل بر تعارض والد فرزندی مادران با طرحواره ناسازگار طرد و بریدگی |
تعداد صفحات | 15 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | زن و مطالعات خانواده - مصوب دانشگاه آزاد سال 12 پیاپی 48 |
تاریخ انتشار | تابستان - 1399 |
محدوده صفحات | 21-7 |
کلید واژه | گروه درمانی قم (شهرستان) طرحوارههای ناسازگار اولیه تعارضات والد فرزند رابطه والد فرزند روابط متقابل رابطه مادر کودک طرحوارهها طرحوارههای ناسازگار حوزه بریدگی و طرد تحلیل ارتباط متقابل تعارضات مادر فرزندی طرد بریدگی طرحوارههای اولیه |
چکیده |
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی تحلیل ارتباط متقابل بر تعارض والد فرزندی مادران با طرحواره ناسازگار طرد و بریدگی انجام شد. روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل 70 نفر از مادران مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی شهر قم (به علت داشتن روابط نامناسب با فرزندانشان) در بهار 1397 بودند. تعداد 30 نفر از آنها با توجه به تشخیص داشتن طرحواره ناسازگار طرد و بریدگی و نمونهگیری هدفمند (ملاک های ورود و خروج)، انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) گمارده شدند. گروه درمانی مبتنی بر تحلیل ارتباط متقابل به مدت 10 جلسه 90 دقیقهای (هر هفته 2 جلسه) بر روی گروه آمایش اجرا شد؛ گروه کنترل به مدت دو ماه در لیست انتظار قرار گرفت. بهمنظور جمع آوری اطلاعات از مقیاس رابطه والد فرزندی استفاده شد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره، تحلیل شد. نتایج نشان داد با کنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون گروههای آزمایش و گروه کنترل در مؤلفههای رابطه والد فرزندی شامل؛ تعارض، نزدیکی، وابستگی و رابطهی مثبت کلی، تفاوت معناداری وجود دارد. بهعبارتی دیگر، گروه درمانی تحلیل ارتباط متقابل بر افزایش نزدیکی و رابطه مثبت کلی و کاهش تعارض و وابستگی رابطه والد فرزندی اثربخش است. در مجموع، میتوان نتیجه گرفت که گروه درمانی تحلیل ارتباط متقابل میتواند به عنوان مداخلهای مؤثر، رابطه والد فرزندی را در مادرانی که دارای طرحواره ناسازگار اولیه هستند، بهبود بخشد. |
کد مقاله | 38685 |
تعداد بازدید | 161 |
|